szlak z Kir

Start: Kiry

Kiry (927 m) Wyżnia Kira Miętusia (962 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Idziemy bitą drogą, szeroką polaną wzdłuż Kościeliskiego Potoku.

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:1.3 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 5.2 km/h

Wyżnia Kira Miętusia

Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]

Wyżnia Kira Miętusia (962 m) Chuda Przełęcz (1850 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wspólnie ze znakami czarnymi prowadzącymi Ścieżką ponad Reglami, wchodzimy w las. Już po 200 metrach następuje rozejście szlaków. Teraz mozolnie do góry przez las. Po drodze Polana Upłaz z widokiem na Kominiarski Wierch. Dalej lasem, a po osiągnięciu granicy lasu, spotykamy ciekawą skałę o nazwie Piec. Dalej szlak oferuje widoki na Giewont i Małołączniak. Po kosodrzewinie pojawia się piętro hal. Dochodzimy do Chudej Przełęczy.

Czas przejścia: 2 godz. 30 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:900 m | Śr. nachylenie:25.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.4 km/h

Chuda Przełęcz

Chuda Przełęcz (1850 m) Ciemniak (2096 m)

Podchodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo pod górę.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:16.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Meta: Ciemniak

RAZEM - Czas przejścia:3 godz. 30 min. | Długość: 6.3 km | Suma podejść:1170 m | Śr. nachylenie:18.6% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 1.8 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973

Piękny widokowo. Cały czas biegnie grzbietem pomiędzy dolinami Kościeliską i Miętusią

Start: Kiry

Kiry (927 m) Wyżnia Kira Miętusia (962 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Idziemy bitą drogą, szeroką polaną wzdłuż Kościeliskiego Potoku.

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:1.3 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 5.2 km/h

Wyżnia Kira Miętusia

Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]

Wyżnia Kira Miętusia (962 m) Chuda Przełęcz (1850 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wspólnie ze znakami czarnymi prowadzącymi Ścieżką ponad Reglami, wchodzimy w las. Już po 200 metrach następuje rozejście szlaków. Teraz mozolnie do góry przez las. Po drodze Polana Upłaz z widokiem na Kominiarski Wierch. Dalej lasem, a po osiągnięciu granicy lasu, spotykamy ciekawą skałę o nazwie Piec. Dalej szlak oferuje widoki na Giewont i Małołączniak. Po kosodrzewinie pojawia się piętro hal. Dochodzimy do Chudej Przełęczy.

Czas przejścia: 2 godz. 30 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:900 m | Śr. nachylenie:25.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.4 km/h

Chuda Przełęcz

Chuda Przełęcz (1850 m) Ciemniak (2096 m)

Podchodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo pod górę.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:16.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Meta: Ciemniak

RAZEM - Czas przejścia:3 godz. 30 min. | Długość: 6.3 km | Suma podejść:1170 m | Śr. nachylenie:18.6% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 1.8 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973

Oryginalne krajobrazy skalne

Start: Schronisko PTTK na Hali Ornak

Dolina Kościeliska była celem wycieczek od początków turystyki w Tatrach. Pierwsza altana powstała przy Lodowym Źródle w 1875 r., pierwsze schronisko na Hali Pysznej w 1911 r. Obecne schronisko oddano do użytku w 1948 r. [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Ornak (1100 m) Wyżnia Tomanowa Polana (1476 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szeroką leśną ścieżką, lekko wznosząc się, wzdłuż Tomanowego Potoku. Po drodze Niżna Polana Tomanowa.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:380 m | Śr. nachylenie:15.2% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Wyżnia Tomanowa Polana

Wyżnia Tomanowa Polana (1476 m) Chuda Przełęcz (1850 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Przez las wąską ścieżką. Powyżej granicy lasu przechodzimy przez Czerwony Żleb opadający z Ciemniaka. Stromo pod górę przez kosodrzewinę i skały.

Czas przejścia: 1 godz. 30 min. | Długość odcinka:3.0 km | Suma podejść:370 m | Śr. nachylenie:12.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Chuda Przełęcz

Chuda Przełęcz (1850 m) Ciemniak (2096 m)

Podchodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo pod górę.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:16.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Meta: Ciemniak

RAZEM - Czas przejścia:3 godz. 15 min. | Długość: 7.0 km | Suma podejść:1000 m | Śr. nachylenie:14.3% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Literatura:
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980

szlak spacerowy po dolince. Z centrum Zakopanego można dojść ulicą Małe Żywczańskie

Start: Dolina Białego

Dolina Białego (910 m) Dolina Białego (górne piętro) (1092 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szeroką ścieżką wzdłuż Białego Potoku przekraczając go kilkakrotnie. Po obu stronach ciekawe skałki. Pod koniec kilka małych wodospadów, po czym szlak pnie się w górę przez las do złączenia na Polanie Białego ze Ścieżką nad Reglami.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:2.2 km | Suma podejść:340 m | Śr. nachylenie:15.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Dolina Białego (górne piętro)

Dolina Białego (górne piętro) (1092 m) Dolina Białego (910 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Z Polany Białego szlak opada przez las w dno doliny. Doszedłszy do Białego Potoku napotykamy kilka małych wodospadów. Po obu stronach ciekawe skałki. Szeroką ścieżką wzdłuż Białego Potoku przekraczając go kilkakrotnie.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:2.2 km | Brak podejść |Suma zejść:340 m | Śr. nachylenie w zejściu: 15.5% | Śr. prędkość: 2.9 km/h

Meta: Dolina Białego

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 45 min. | Długość: 4.4 km | Suma podejść:340 m | Śr. nachylenie:7.7% |Suma zejść:340 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.7% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

szlak spacerowy po dolince. Z centrum Zakopanego można dojść ulicami Strążyską i dalej Drogą do Daniela.

Start: Wylot ku Dziurze

Wylot ku Dziurze (900 m) Dolina ku Dziurze (1010 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Ścieżką przez gęsty las, na początku prawie płasko, a przed samą jaskinią dość stromo. Do otworu jaskini po kamiennych stopniach. Do zwiedzenia jaskini potrzebna jest latarka.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:110 m | Śr. nachylenie:7.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Dolina ku Dziurze

Dolina ku Dziurze (1010 m) Wylot ku Dziurze (900 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Z jaskini w dół po kamiennych stopniach. Ścieżką przez gęsty las, najpierw dość stromo w dół, a potem prawie płasko do wylotu dolinki.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.5 km | Brak podejść |Suma zejść:110 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.3% | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Wylot ku Dziurze

RAZEM - Czas przejścia:0 godz. 50 min. | Długość: 3.0 km | Suma podejść:110 m | Śr. nachylenie:3.7% |Suma zejść:110 m | Śr. nachylenie w zejściu: 3.7% | Śr. prędkość: 3.6 km/h

szlak spacerowy po dolince. Z centrum Zakopanego do wylotu doliny można dojść ulicą Krzeptówki do Sanktuarium M.B.Fatimskiej, a następnie Drogą do Walczaków.

Start: Wylot za Bramką

Wylot za Bramką (934 m) Dolina za Bramką (1000 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Atrakcją szlaku jest malowniczość doliny, a w szczególności fantazyjne formacje skalne Jasiowych Turni. Ścieżka biegnie wzdłuż Potoku zza Bramki. Szlak kończy się w miejscu, gdzie dolina rozwidla się.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:0.8 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:2.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.4 km/h

Dolina za Bramką

Dolina za Bramką (1000 m) Wylot za Bramką (934 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Z miejsca, gdzie Dolina za Bramką rozwidla się, szlak prowadzi wzdłuż potoku do wylotu doliny.

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:0.8 km | Brak podejść |Suma zejść:20 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.5% | Śr. prędkość: 3.2 km/h

Meta: Wylot za Bramką

RAZEM - Czas przejścia:0 godz. 35 min. | Długość: 1.6 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.3% |Suma zejść:20 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.3% | Śr. prędkość: 2.7 km/h

szlak spacerowy od dolinki do dolinki. Poniżej czasy zwiedzania poszczególnych dolinek reglowych

Start: Murowanica

Murowanica (941 m) Dolina Białego (910 m)

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:2.3 km | Brak podejść |Suma zejść:30 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.3% | Śr. prędkość: 5.5 km/h

Dolina Białego

Dolina Białego (910 m) Wylot ku Dziurze (900 m)

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.0 km | Brak podejść |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.0% | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Wylot ku Dziurze

Wylot ku Dziurze (900 m) Roma (907 m)

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.5 km | Suma podejść:7 m | Śr. nachylenie:1.4% | Brak zejść | Śr. prędkość: 6.0 km/h

Roma

Roma (907 m) Wylot za Bramką (934 m)

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Wylot za Bramką

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 15 min. | Długość: 5.3 km | Suma podejść:27 m | Śr. nachylenie:0.5% |Suma zejść:40 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.8% | Śr. prędkość: 4.2 km/h

szlak z Kużnic przez Polanę Kondracką

Start: Kuźnice

Kuźnice, a dawniej Hamry, to miejsce gdzie do 1878 r. działały huty żelaza i kuźnie. Rudę żelazną wydobywano głównie pod Kopą Magury w Dolinie Jaworzynki. Właściciele Kuźnic, rodzina Homolacsów, wybudowali tutaj dwór, w którym podejmowali naukowców, artystów, polityków. Obecnie Kuźnice znane są przede wszystkim z dolnej stacji kolejki na Kasprowy Wierch. Oprócz stacji znajduje się tu m.in. zajazd, restauracja, sklep spożywczy i pamiątkowy oraz leśniczówka TPN. W latach 2006-2008 przeprowadzono renowację dworu. Spichlerz adaptowano na salę wystaw czasowych, w wozowni urządzono muzeum historii Kuźnic, przeprowadzono odbudowę fundamentów dworu Homolacsów, renowację dworków oficjalistów z XIX w., odrestaurowano parkowe ciągi komunikacyjne i alejki wraz z oświetleniem oraz fontannę. [ET] [ZAK_K]

Kuźnice (1010 m) Klasztor Albertynek (1110 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Od dolnej stacji kolejki linowej na Kasprowy Wierch idziemy szeroką, kamienną, leśną drogą - Drogą Brata Alberta.

Czas przejścia: 21 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:100 m | Śr. nachylenie:14.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Klasztor Albertynek

Klasztor Albertynek (1110 m) Hotel PTTK Kalatówki (1198 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Mijając z prawej klasztor Albertynów, a z lewej klasztor Albertynek mamy przed sobą rozdroże, które pozwala nam wybrać jeden z dwóch wariantów: na wprost do Hotelu Górskiego Kalatówki, w lewo przejście omijające hotel. Obydwa warianty łączą się na polanie za hotelem.

Czas przejścia: 23 min. | Długość odcinka:0.9 km | Suma podejść:88 m | Śr. nachylenie:9.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.3 km/h

Hotel PTTK Kalatówki

Polana Kalatówki to malownicza łąka górska, piękna szczególnie wiosną, gdy kwitną krokusy. Dawniej na polanie stały szałasy pasterskie. Schronisko, a właściwie hotel, oddano do użytku w 1938 r. Wybudowało je Tatrzańskie Towarzystwo Narciarskie, a projekt schroniska wykonał Józef Jaworski, architekt i jednocześnie biegacz, wielokrotny mistrz Polski. [SKP] [TAT]

Hotel PTTK Kalatówki (1198 m) Schronisko PTTK na Hali Kondratowej (1333 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Leśna droga wznosi się lekko prowadząc do widokowej Polany Kondratowej.

Czas przejścia: 35 min. | Długość odcinka:2.0 km | Suma podejść:135 m | Śr. nachylenie:6.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.4 km/h

Schronisko PTTK na Hali Kondratowej

Dolina Kondratowa stanowi górne, zachodnie piętro Doliny Bystrej, która jest największą doliną walną Tatr. Schronisko na Hali Kondratowej jest natomiast najmniejszym schroniskiem w Tatrach. Powstało w 1948 r. i od początku gazduje w nim rodzina Skupniów. Najpierw Stanisław Skupień - narciarz, olimpijczyk, później jego syn Andrzej, a teraz wnuczka. W kwietniu 1953 r. zawaliła się turniczka pod granią Długiego Giewontu. Kamień o wadze 30 ton z wielką siłą wbił się w narożnik jadalni. Głaz można oglądać do dzisiaj. Kolejne głazy z lawiny leżą nieopodal schroniska. [SKP] [TAT]

Schronisko PTTK na Hali Kondratowej (1333 m) Przełęcz Kondracka (1723 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Łagodnie pod górę dochodząc do kotlinki o nazwie Piekło. Coraz bardziej stromo w górę po kamiennych stopniach, najpierw prosto, a na koniec w kilka zakosów dochodzimy do Przełęczy Kondrackiej.

Czas przejścia: 1 godz. 25 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:390 m | Śr. nachylenie:21.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.3 km/h

Przełęcz Kondracka

Najniższa przełęcz między Giewontem a Kondracką Kopą, między Doliną Kondratową a Doliną Małej Łąki. Piękny widok na Wysokie Tatry i Dolinę Kondratową.

Przełęcz Kondracka (1723 m) Kondracka Przełęcz Wyżnia (1765 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Grzbietem łagodnie w górę.

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.4 km | Suma podejść:40 m | Śr. nachylenie:10.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.8 km/h

Kondracka Przełęcz Wyżnia

Kondracka Przełęcz Wyżnia (1765 m) Giewont (1909 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Grzbietem w górę, dość łagodnie do rozdroża, które rozpoczyna i kończy jednokierunkowy szlak na szczyt Giewontu i powrót ze szczytu. Na szczyt udajemy się ścieżką biegnącą w prawo. Kamienna ścieżka doprowadza do łańcuchów ubezpieczających wejście na szczyt. Należy zachować dużą ostrożność ze względu na ekspozycję oraz śliskość wychodzonej wapiennej skały.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:130 m | Śr. nachylenie:18.6% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.7 km/h

Meta: Giewont

Sylwetka Giewontu kojarzy się z śpiącym rycerzem, a wszyscy znamy legendę o śpiących rycerzach, a jeżeli nie pamietamy, to pomoże nam telewizja z reklamą o piwie, które ponoć jest z Tatr. Giewont jest bardzo popularnym szczytem. W lecie tworzą się długie kolejki przy ostatnim odcinku szlaku na Giewont, na któym obowiązuje ruch jednostronny. Giewont jest rekordzistą jeśli chodzi o ilość wypadków śmiertelnych w Tatrach – zginęło na nim ponad 50 turystów (por. Wikipedia: Wielki Giewont).

RAZEM - Czas przejścia:3 godz. 14 min. | Długość: 6.5 km | Suma podejść:883 m | Śr. nachylenie:13.6% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994
[ZAK_K] www.zakopane.pl/strefa-turystyczna/kultura/miejsca/muzea/zespol-dworsko-parkowy-w-kuznicach/

szlak Doliną Strążyską

Start: Roma

Roma (907 m) Polana Strążyska (1040 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Atrakcjami wycieczki Doliną Strążyską są widok na strome ściany Giewontu oraz ciekawe skały wzdłuż szlaku. Szlak lekko wznosząc się biegnie wzdłuż Strążyskiego Potoku. Wychodzi na Polanę Strążyską, gdzie szałasy i bufet.

Czas przejścia: 35 min. | Długość odcinka:1.6 km | Suma podejść:140 m | Śr. nachylenie:8.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.7 km/h

Polana Strążyska

Polana Strążyska (1040 m) Przełęcz w Grzybowcu (1311 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Przez mostek na Strążyskim Potoku. W górę przez gęsty las.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:270 m | Śr. nachylenie:18.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Przełęcz w Grzybowcu

Przełęcz w Grzybowcu (1311 m) Kondracka Przełęcz Wyżnia (1765 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Lasem podchodzimy na grzbiet Grzybowca. Wychodząc poza górną granicę lasu, osiągamy grzbiet i teraz podchodzimy ścieżką po grzbiecie. Trudniejszym miejscem jest wąskie przejście pomiędzy skałami o nazwie Szczerbinka. Po drodze piękne widoki na Giewont i otoczenie Doliny Małej Łąki. Po osiągnięciu przełęczy Siodło podchodzimy do Kondrackiej Przełęczy Wyżniej.

Czas przejścia: 1 godz. 15 min. | Długość odcinka:2.2 km | Suma podejść:450 m | Śr. nachylenie:20.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.8 km/h

Kondracka Przełęcz Wyżnia

Kondracka Przełęcz Wyżnia (1765 m) Giewont (1909 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Grzbietem w górę, dość łagodnie do rozdroża, które rozpoczyna i kończy jednokierunkowy szlak na szczyt Giewontu i powrót ze szczytu. Na szczyt udajemy się ścieżką biegnącą w prawo. Kamienna ścieżka doprowadza do łańcuchów ubezpieczających wejście na szczyt. Należy zachować dużą ostrożność ze względu na ekspozycję oraz śliskość wychodzonej wapiennej skały.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:130 m | Śr. nachylenie:18.6% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.7 km/h

Meta: Giewont

Sylwetka Giewontu kojarzy się z śpiącym rycerzem, a wszyscy znamy legendę o śpiących rycerzach, a jeżeli nie pamietamy, to pomoże nam telewizja z reklamą o piwie, które ponoć jest z Tatr. Giewont jest bardzo popularnym szczytem. W lecie tworzą się długie kolejki przy ostatnim odcinku szlaku na Giewont, na któym obowiązuje ruch jednostronny. Giewont jest rekordzistą jeśli chodzi o ilość wypadków śmiertelnych w Tatrach – zginęło na nim ponad 50 turystów (por. Wikipedia: Wielki Giewont).

RAZEM - Czas przejścia:3 godz. 15 min. | Długość: 6.0 km | Suma podejść:990 m | Śr. nachylenie:16.5% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 1.8 km/h

spacer po Gubałówce i podziwianie panoramy Tatr

Start: Dom Turysty PTTK

Zakopane, słusznie kojarzone z Tatrami, leży na granicy dwóch jednostek topograficznych: Tatr Zachodnich i Pogórza Spisko-Gubałowskiego. Jeżeli jest ktoś, kto ma wątpliwości, to niech wie, że sławna Gubałówka nie jest jednym z najniższych szczytów Tatr, ale jednym z najwyższych wymienionego Pogórza. Jeżeli mamy na myśli szlaki turystyczne Zakopanego, to przyjmijmy, że chodzi o szlaki w Tatrach i Pogórzu, które znajdują się w najbliższej okolicy Zakopanego.

Dom Turysty PTTK (835 m) Gubałówka (1123 m)

Czas przejścia: 1 godz. 15 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:300 m | Śr. nachylenie:12.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Gubałówka

Gubałówka (1123 m) Butorowy Wierch (1145 m)

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:2.0 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.8 km/h

Butorowy Wierch

Butorowy Wierch (1145 m) Dom Turysty PTTK (835 m)

Czas przejścia: 50 min. | Długość odcinka:4.0 km | Brak podejść |Suma zejść:310 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.8% | Śr. prędkość: 4.8 km/h

Meta: Dom Turysty PTTK

Zakopane, słusznie kojarzone z Tatrami, leży na granicy dwóch jednostek topograficznych: Tatr Zachodnich i Pogórza Spisko-Gubałowskiego. Jeżeli jest ktoś, kto ma wątpliwości, to niech wie, że sławna Gubałówka nie jest jednym z najniższych szczytów Tatr, ale jednym z najwyższych wymienionego Pogórza. Jeżeli mamy na myśli szlaki turystyczne Zakopanego, to przyjmijmy, że chodzi o szlaki w Tatrach i Pogórzu, które znajdują się w najbliższej okolicy Zakopanego.

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 30 min. | Długość: 8.5 km | Suma podejść:320 m | Śr. nachylenie:3.8% |Suma zejść:310 m | Śr. nachylenie w zejściu: 3.6% | Śr. prędkość: 3.4 km/h

na piechotkę, dla tych, co nie dostali biletu na kolejkę.

Start: Kuźnice

Kuźnice, a dawniej Hamry, to miejsce gdzie do 1878 r. działały huty żelaza i kuźnie. Rudę żelazną wydobywano głównie pod Kopą Magury w Dolinie Jaworzynki. Właściciele Kuźnic, rodzina Homolacsów, wybudowali tutaj dwór, w którym podejmowali naukowców, artystów, polityków. Obecnie Kuźnice znane są przede wszystkim z dolnej stacji kolejki na Kasprowy Wierch. Oprócz stacji znajduje się tu m.in. zajazd, restauracja, sklep spożywczy i pamiątkowy oraz leśniczówka TPN. W latach 2006-2008 przeprowadzono renowację dworu. Spichlerz adaptowano na salę wystaw czasowych, w wozowni urządzono muzeum historii Kuźnic, przeprowadzono odbudowę fundamentów dworu Homolacsów, renowację dworków oficjalistów z XIX w., odrestaurowano parkowe ciągi komunikacyjne i alejki wraz z oświetleniem oraz fontannę. [ET] [ZAK_K]

Kuźnice (1010 m) Myślenickie Turnie (1352 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Ścieżka prowadzi doliną Bystrej, a następnie Kasprowego Potoku, przez las wznosząc się łagodnie. Po przejściu pod trasą kolejki linowej szlak skręcając w prawo upuszcza dolinę i szerokim łukiem wznosi się na Myślenickie Turnie, gdzie znajduje się pośrednia stacja kolejki na Kasprowy Wierch.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:4.0 km | Suma podejść:340 m | Śr. nachylenie:8.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.0 km/h

Myślenickie Turnie

Myślenickie Turnie (1352 m) Kasprowy Wierch (1985 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Szlak prowadzi krótko przez las, by doprowadzić do strefy kosodrzewiny a następnie traw. Szlak wznosi się po kamiennych stopniach, miejscami w zakosy, ale głównie prosto, po grzbiecie doprowadzając do szczytu Kasprowego Wierchu.

Czas przejścia: 1 godz. 30 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:630 m | Śr. nachylenie:18.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.3 km/h

Meta: Kasprowy Wierch

Kasprowy Wierch sławę zawdzięcza kolejce gondolowej, a sama kolejka jest sławna z długich kolejek przed kasą.

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 30 min. | Długość: 7.5 km | Suma podejść:970 m | Śr. nachylenie:12.9% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[ZAK_K] www.zakopane.pl/strefa-turystyczna/kultura/miejsca/muzea/zespol-dworsko-parkowy-w-kuznicach/

szlak z Gronika

Start: Gronik

Gronik (930 m) Wielka Polana w Dolinie Małej Łąki (1170 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szeroką ścieżką przez las, lekko wznosząc się, idąc wzdłuż Małołąckiego Potoku. Szlak wyprowadza na Wielką Polanę Małołącką, skąd wspaniałe widoki na Giewont, Wielką i Pośrednią Turnię w masywie Małołączniaka.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:240 m | Śr. nachylenie:9.6% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.8 km/h

Wielka Polana w Dolinie Małej Łąki

Dolina Małej Łąki to jedyna z walnych dolin polskich Tatr w całości wyżłobiona w skałach osadowych. Dolina biegnie w górę na południe, kończąc się u stóp Małołączniaka i Kondrackiej Kopy. W środkowej części doliny rozciąga się na długości Wielka Polana. Do 1961 r. pasło się ok. 500 owiec, a do 1967 r. stało 20 szałasów pasterskich. Z doliny widok na urwiska Giewontu i Wielkiej Turni.

Wielka Polana w Dolinie Małej Łąki (1170 m) Przełęcz Kondracka (1723 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Wędrujemy płaską doliną wśród traw i kwiatów. Wchodzimy do lasu, w którym dość stromo pod górę aż do granicy lasu. Szlak prowadzi po głazach, co sprawia, że czasem będzie potrzebna pomoc rąk. Należy zachować ostrożność wobec kruchego podłoża i osuwających się kamieni. Na koniec szlak wznosi się po kamiennych schodkach.

Czas przejścia: 1 godz. 35 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:560 m | Śr. nachylenie:16.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Przełęcz Kondracka

Najniższa przełęcz między Giewontem a Kondracką Kopą, między Doliną Kondratową a Doliną Małej Łąki. Piękny widok na Wysokie Tatry i Dolinę Kondratową.

Przełęcz Kondracka (1723 m) Kopa Kondracka (2005 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Północnym grzbietem Kopy Kondrackiej szeroką ścieżką wchodzimy mozolnie pod górę.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:280 m | Śr. nachylenie:18.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.3 km/h

Meta: Kopa Kondracka

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 55 min. | Długość: 7.5 km | Suma podejść:1080 m | Śr. nachylenie:14.4% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.6 km/h

Start: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m) Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wraz ze szlakiem żółtym prowadzącym na Kasprowy Wierch idziemy pierwsze 150 metrów, po czy skręcamy w lewo. Kamienna ścieżka wznosząc się lekko trawersuje zbocze Małego Kościelca. W zimie przejście to zagrożone jest lawinami. W połowie trasy, z lewej strony, u podnóża zbocza Małego Kościelca, widoczny jest obelisk poświęcony Mieczysławowi Karłowiczowi, który zginął w tym miejscu w lawinie. Pod koniec szlak wznosi się stromiej wchodząc na morenę czołową zamykającą Czarny Staw.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:6.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Czarny Staw Gąsienicowy

Czarny Staw Gąsienicowy zwany także Czarnym Stawem pod Kościelcem to największy z Gąsienicowych Stawów, a piąte co do powierzchni jezioro w Tatrach. Wymiary: 665 na 425 m. Czarny Staw jest jednym z kilku jezior tatrzańskich, w którym żyją ryby – pstrągi, które zostały tutaj jednak wpuszczone sztucznie, w 1881 roku. Przy północno-wschodnim brzegu jeziora znajduje się niewielka wysepka, na której w 1909 roku projektowano utworzenie mauzoleum Juliusza Słowackiego, choć wieszcz nigdy w Tatrach nie był. Nazwa stawu pochodzi od ciemnej barwy jego wód, wywołanej przez żyjące tam sinice. [ET] [TAT]

Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m) Przełęcz Karb (1853 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Szlak prowadzi stromo w górę po kamiennych stopniach, czasem przeciska się wśród skał. Doprowadza do grani Małego Kościelca, a następnie na jego szczyt, po czyt obniżając się lekko doprowadza do Przełęczy Karb.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:230 m | Śr. nachylenie:19.2% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.8 km/h

Przełęcz Karb

Niezbyt wybitna, wąska przełęcz (1853 m) pomiędzy Kościelcem a długim grzbietem Małego Kościelca. Z Karbu widać Świnicę i Kasprowy Wierch, a także usianą stawami południowo-zachodnią gałąź Doliny Gąsienicowej. W 1902 roku Towarzystwo Tatrzańskie zbudowało szlak z Karbu na Przełęcz Świnicką, który jednak po II wojnie światowej został zlikwidowany. Słowo karb określa płytko wcięte siodełko lub przełączkę. [ET]

Przełęcz Karb (1853 m) Kościelec (2155 m)

4 - szlak trudny (miejscami ekspozycja i wspinaczka)

Najpierw łagodnie kamienna ścieżka doprowadza do kilkumetrowego progu skalnego. Bez pomocy łańcuchów musimy wykazać się podstawowymi umiejętnościami wspinaczkowymi. Szlak wiedzie zakosami w górę po stromych płytach skalnych, gdzie im bliżej szczytu, tym szlak staje się bardziej stromy i bardziej wymagający użycia rąk i pewnego stawiania kroków. Cały czas wymaga uważnej obserwacji oznakowanie szlaku.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:300 m | Śr. nachylenie:30.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Meta: Kościelec

Kościelec (2155 m) wznosi się w bocznej grani odchodzącej na północ od Zawratowej Turni i rozdzielającej górną część Doliny Gąsienicowej na dwie gałęzie. Od Zadniego Kościelca (2162 m) oddziela go Kościelcowa Przełęcz, a od Małego Kościelca przełęcz Karb. Piramida Kościelca widziana z północy przypomina kościół – stąd nazwa. Jest to szczyt popularny zarówno wśród turystów, jak i taterników. W marcu 1911 r. na szczyt Kościelca weszli na nartach Mariusz Zaruski i Stanisław Zdyb, przecierając tym samym pierwsze szlaki taternictwa narciarskiego. W 1929 roku na zachodniej ścianie szczytu zginął Mieczysław Świerz – taternik, narciarz i pisarz tatrzański. W 1962 r. na Zadnim Kościelcu poniósł śmierć Jan Długosz, jeden z czołowych polskich taterników. Na szczyt wchodzono od dawna - pierwsze znane wejście Antoni Hoborski w 1845 r.; zimą po raz pierwszy zdobyli Kościelec Mieczysław Karłowicz i Roman Kordys w 1908 r. Panorama ze szczytu nie jest zbyt rozległa, ale widać stąd wszystkie stawy w Dolinie Gąsienicowej, a ekspozycja też robi wrażenie. [ET]

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 50 min. | Długość: 4.0 km | Suma podejść:650 m | Śr. nachylenie:16.3% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlak do Schr.w Dolinie Pięciu Stawów

Start: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m) Siklawa (1669 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Płasko kamienną ścieżką.

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.5 km | Suma podejść:1 m | Śr. nachylenie:0.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 6.0 km/h

Siklawa

Siklawa to najwyższy wodospad w Polsce (70 m). Nie jest najwyższym w całych Tatrach (najwyższym jest Ciężka Siklawa u progu Doliny Ciężkiej wys. 100 m), ale jest najpotężniejszy. Spada dwiema, a niekiedy trzema, nawet czterema strugami (które tworzą duże kaskady) ze ściany stawiarskiej Doliny Pięciu Stawów Pol. do Doliny Roztoki. Od dawna była Siklawa często odwiedzana, opiewana wierszem i prozą, malowana, rysowana i fotografowana. W gwarze podhalańskiej oznacza wodospad. Są też inne terminy oznaczające wodospad w Tatrach: siklawica, sikawka, sika, skok, wodogrzmot. [ET] [TAT]

Siklawa (1669 m) Kozi Wierch (2291 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Najpierw szlakiem niebieskim wzdłuż Wielkiego Stawu Polskiego ścieżka wznosi się lekko. Mijamy odejście szlaku żółtego na Krzyżne i ma następnym rozwidleniu wchodzimy na szlak czarny. Wznosimy się łagodnie po trawiastym grzbiecie Koziego Wierchu. Oglądając się za siebie możemy podziwiać widoki na Dolinę Pięciu Stawów i wznoszące się nad nią Miedziane i Szpiglasowy Wierch. Dalej już bardziej stromo, zakosami, skalistym terenem Szerokiego Żlebu. Na koniec trawersujemy żleb wychodząc na grań Orlej Perci. Teraz już Orlą Percią stromo w górę, ale bez większych trudności wchodzimy na szczyt Koziego Wierchu.

Czas przejścia: 1 godz. 35 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:620 m | Śr. nachylenie:24.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.6 km/h

Meta: Kozi Wierch

Orla Perć czyli tylko dla orłów - wiadomo, najtrudniejszy szlak w Tatrach Polskich. Trudno Orlą Perć przejść, a co dopiero przy załamaniu pogody, gdy trzeba jeszcze bezpiecznie z niej zejść. Zatem, oprócz tabelki z poszczególnymi odcinkami Orlej Perci, przedstawiono poniżej wszyskie 10 szlaków zejściowych z poszczególnych etapów Orlej Perci.

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 40 min. | Długość: 3.0 km | Suma podejść:621 m | Śr. nachylenie:20.7% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.3% | Śr. prędkość: 1.8 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlak do Schr.Murowaniec na Gąsienicowej

Start: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m) Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wraz ze szlakiem żółtym prowadzącym na Kasprowy Wierch idziemy pierwsze 150 metrów, po czy skręcamy w lewo. Kamienna ścieżka wznosząc się lekko trawersuje zbocze Małego Kościelca. W zimie przejście to zagrożone jest lawinami. W połowie trasy, z lewej strony, u podnóża zbocza Małego Kościelca, widoczny jest obelisk poświęcony Mieczysławowi Karłowiczowi, który zginął w tym miejscu w lawinie. Pod koniec szlak wznosi się stromiej wchodząc na morenę czołową zamykającą Czarny Staw.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:6.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Czarny Staw Gąsienicowy

Czarny Staw Gąsienicowy zwany także Czarnym Stawem pod Kościelcem to największy z Gąsienicowych Stawów, a piąte co do powierzchni jezioro w Tatrach. Wymiary: 665 na 425 m. Czarny Staw jest jednym z kilku jezior tatrzańskich, w którym żyją ryby – pstrągi, które zostały tutaj jednak wpuszczone sztucznie, w 1881 roku. Przy północno-wschodnim brzegu jeziora znajduje się niewielka wysepka, na której w 1909 roku projektowano utworzenie mauzoleum Juliusza Słowackiego, choć wieszcz nigdy w Tatrach nie był. Nazwa stawu pochodzi od ciemnej barwy jego wód, wywołanej przez żyjące tam sinice. [ET] [TAT]

Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m) Kozia Dolinka (1788 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Kamienną ścieżką szlak obchodzi z lewej strony Czarny Staw Gąsienicowy. W połowie drogi w lewo odchodzi żółty szlak na Skrajny Granat. Po obejściu stawu, szlak zaczyna się wznosić przez rumowiska skalne.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.7 km | Suma podejść:170 m | Śr. nachylenie:10.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.6 km/h

Kozia Dolinka

Górna część Doliny Czarnej Gąsienicowej pomiędzy Kozim Wierchem a Zadnim Granatem.

Kozia Dolinka (1788 m) Kozia Przełęcz (2137 m)

4 - szlak trudny (miejscami ekspozycja i wspinaczka)

Mijamy Zmarzły Staw. Wspinamy się w górę po skałach. W lewo odchodzi zielony szlak w kierunku Zadniego Granatu i Żlebu Kulczyńskiego. My dalej żółtym przez rumowisko skalne. Dalej zakosami wśród głazów przez trawy dochodzimy do łańcuchów z pomocą których trawersujemy płytę i pniemy się w górę. Potem łagodniejszy odcinek i wreszcie dojście stromą rynną na przełęcz.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:350 m | Śr. nachylenie:29.2% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.2 km/h

Meta: Kozia Przełęcz

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 10 min. | Długość: 4.7 km | Suma podejść:640 m | Śr. nachylenie:13.6% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlak do Schr.w Dolinie Pięciu Stawów

Start: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m) Siklawa (1669 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Płasko kamienną ścieżką.

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.5 km | Suma podejść:1 m | Śr. nachylenie:0.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 6.0 km/h

Siklawa

Siklawa to najwyższy wodospad w Polsce (70 m). Nie jest najwyższym w całych Tatrach (najwyższym jest Ciężka Siklawa u progu Doliny Ciężkiej wys. 100 m), ale jest najpotężniejszy. Spada dwiema, a niekiedy trzema, nawet czterema strugami (które tworzą duże kaskady) ze ściany stawiarskiej Doliny Pięciu Stawów Pol. do Doliny Roztoki. Od dawna była Siklawa często odwiedzana, opiewana wierszem i prozą, malowana, rysowana i fotografowana. W gwarze podhalańskiej oznacza wodospad. Są też inne terminy oznaczające wodospad w Tatrach: siklawica, sikawka, sika, skok, wodogrzmot. [ET] [TAT]

Siklawa (1669 m) Tablica S.Bronikowskiego (1740 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Ścieżka wznosi się lekko wśród kosodrzewiny. Mijamy odchodzące na północ szlaki na Krzyżne, a dalej na Kozi Wierch. Dochodzimy do skrzyżowania ze szlakiem żółtym, który na południe prowadzi na Szpiglasową Przełęcz, a nieco dalej skręca na północ na Kozią Przełęcz.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:4.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.5 km/h

Tablica S.Bronikowskiego

Tablica znajduje się w miejscu wypadku, który zdarzył się w 1917 r. podczas wspinaczki południową ścianą Zamarłej Turni. 22-letni taternik Stanisław Bronikowski to pierwsza ofiara Zamarłej Turni.

Tablica S.Bronikowskiego (1740 m) Kozia Przełęcz (2137 m)

5 - szlak bardzo trudny (ciągła wspinaczka i ekspozycja)

Idziemy w stronę Dolinki Pustej, najpierw wygodną ścieżką, następnie przez rozległe rumowisko skalne. Widoki na urwiste ściany Koziego Wierchu i Zamarłej Turni. Wchodzimy w żleb opadający z Koziej Przełęczy. Z pomocą łańcuchów i klamer, w dużej ekspozycji, trawersujemy ściany Kozich Czub. Następnie z klamrami i łańcuchami pionowo w górę, a dalej już mniej stromo, ale nadal w ekspozycji dochodzimy do Koziej Przełęczy.

Czas przejścia: 1 godz. 10 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:370 m | Śr. nachylenie:20.6% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Meta: Kozia Przełęcz

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 35 min. | Długość: 3.8 km | Suma podejść:441 m | Śr. nachylenie:11.6% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.3% | Śr. prędkość: 2.4 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

przez Szpiglasową Przełęcz - trudniejszy wariant dojścia do Morskiego Oka

Start: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m) Siklawa (1669 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Płasko kamienną ścieżką.

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.5 km | Suma podejść:1 m | Śr. nachylenie:0.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 6.0 km/h

Siklawa

Siklawa to najwyższy wodospad w Polsce (70 m). Nie jest najwyższym w całych Tatrach (najwyższym jest Ciężka Siklawa u progu Doliny Ciężkiej wys. 100 m), ale jest najpotężniejszy. Spada dwiema, a niekiedy trzema, nawet czterema strugami (które tworzą duże kaskady) ze ściany stawiarskiej Doliny Pięciu Stawów Pol. do Doliny Roztoki. Od dawna była Siklawa często odwiedzana, opiewana wierszem i prozą, malowana, rysowana i fotografowana. W gwarze podhalańskiej oznacza wodospad. Są też inne terminy oznaczające wodospad w Tatrach: siklawica, sikawka, sika, skok, wodogrzmot. [ET] [TAT]

Siklawa (1669 m) Tablica S.Bronikowskiego (1740 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Ścieżka wznosi się lekko wśród kosodrzewiny. Mijamy odchodzące na północ szlaki na Krzyżne, a dalej na Kozi Wierch. Dochodzimy do skrzyżowania ze szlakiem żółtym, który na południe prowadzi na Szpiglasową Przełęcz, a nieco dalej skręca na północ na Kozią Przełęcz.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:4.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.5 km/h

Tablica S.Bronikowskiego

Tablica znajduje się w miejscu wypadku, który zdarzył się w 1917 r. podczas wspinaczki południową ścianą Zamarłej Turni. 22-letni taternik Stanisław Bronikowski to pierwsza ofiara Zamarłej Turni.

Tablica S.Bronikowskiego (1740 m) Szpiglasowa Przełęcz (2134 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Ścieżką pomiędzy Czarnym i Wielkim Stawem Polskim. Najpierw łagodnie w górę wśród traw i kosodrzewiny, dalej bardziej stromo kamienną ścieżką i rumowiskiem skalnym. Zakosami stromo przez trawiaste zbocze, a na koniec wspinaczka po skałach ubezpieczona łańcuchami. W przypadku, gdy kamienie są mokre, należy zachować dużą ostrożność.

Czas przejścia: 1 godz. 40 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:400 m | Śr. nachylenie:16.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Szpiglasowa Przełęcz

Szpiglasowa Przełęcz (2134 m) Dolina za Mnichem (1785 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Po wygodnych kamiennych schodach schodzimy coraz niżej podziwiając widoki na Morskie Oko, Czarny Staw i Rysy.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:1.5 km | Brak podejść |Suma zejść:320 m | Śr. nachylenie w zejściu: 21.3% | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Dolina za Mnichem

Dolina za Mnichem (1785 m) Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (1395 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Trasa nazywana jest od dawien Ceprostradą. Obniża się łagodnie dostarczając pięknych widoków na Morskie Oko, Mięguszowieckie Szczyty i Mnicha.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:2.5 km | Brak podejść |Suma zejść:390 m | Śr. nachylenie w zejściu: 15.6% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Meta: Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro w Tatrach. Długość 862 m, szerokość 566 m, długość linii brzegowej 2613 m. Od początków XIX wieku Morskie Oko stanowiło cel licznych wycieczek. W 1817 r. zbudowano drogę z Poronina przez Bukowinę. W 1902 r. ukończono budowę szosy z Zakopanego (Droga Oswalda Balzera) do samego Morskiego Oka, do którego odtąd można było dojechać samochodem. Dziś, na szczęście już nie można, ale przynajmniej wiadomo, dlaczego do Morskiego Oka idzie się szeroką ulicą. Ciekawa jest też historia schroniska. Założone w 1873 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło swoją działalność właśnie od budowy schroniska przy Morskim Oku, które zostało ukończone w sierpniu 1874 r. W 1898 r. schronisko doszczętnie spłonęło, wobec czego postawiono następne, które dziś nazywane jest starym schroniskiem. W 1908 r. zbudowano natomiast schronisko, które wtedy i dziś nazywane jest nowym schroniskiem. [ET]

RAZEM - Czas przejścia:3 godz. 50 min. | Długość: 8.5 km | Suma podejść:471 m | Śr. nachylenie:5.5% |Suma zejść:720 m | Śr. nachylenie w zejściu: 8.5% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlak przez Świstówkę Roztocką - łatwiejszy szlak do Morskiego Oka

Start: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m) Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (1395 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Ścieżką brzegiem Przedniego Stawu Polskiego. Pod górę przez rumowisko skalne, dalej przez trawiaste zbocze do przełęczy Siodło pod Świstową Czubą. W prawo w kierunku grani opadającej z Opalonego Wierchu. Po przejściu przez grań zejście do doliny Świstówka Roztocka, a potem podejście po rumowisku skalnym na Rówień nad Kępą. Stąd świetny widok na Tatry Bielskie i Wysokie. Zejście w kierunku Morskiego Oka. Po drodze nieco eksponowany trawers przez Żleb Żandarmerii. Na koniec przez las i asfaltową drogą do Schroniska PTTK nad Morskim Okiem.

Czas przejścia: 1 godz. 35 min. | Długość odcinka:4.0 km | Suma podejść:180 m | Śr. nachylenie:4.5% |Suma zejść:440 m | Śr. nachylenie w zejściu: 11.0% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Meta: Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro w Tatrach. Długość 862 m, szerokość 566 m, długość linii brzegowej 2613 m. Od początków XIX wieku Morskie Oko stanowiło cel licznych wycieczek. W 1817 r. zbudowano drogę z Poronina przez Bukowinę. W 1902 r. ukończono budowę szosy z Zakopanego (Droga Oswalda Balzera) do samego Morskiego Oka, do którego odtąd można było dojechać samochodem. Dziś, na szczęście już nie można, ale przynajmniej wiadomo, dlaczego do Morskiego Oka idzie się szeroką ulicą. Ciekawa jest też historia schroniska. Założone w 1873 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło swoją działalność właśnie od budowy schroniska przy Morskim Oku, które zostało ukończone w sierpniu 1874 r. W 1898 r. schronisko doszczętnie spłonęło, wobec czego postawiono następne, które dziś nazywane jest starym schroniskiem. W 1908 r. zbudowano natomiast schronisko, które wtedy i dziś nazywane jest nowym schroniskiem. [ET]

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 35 min. | Długość: 4.0 km | Suma podejść:180 m | Śr. nachylenie:4.5% |Suma zejść:440 m | Śr. nachylenie w zejściu: 11.0% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlakiem z parkingu w Palenicy Białczańskiej, czyli turystyka asfaltowa

Start: Palenica Białczańska

Palenica, jako nazwa geograficzna często występuje w całym obszarze Karpat Zachodnich, a oznacza miejsce, gdzie las lub kosodrzewina zostały wypalone. Dawniej było tu kilka szop górali z Białki, od 1951 r. stoją tu duży wojskowy budynek murowany i późniejsze mniejsze, które najpierw służyły jako strażnica WOP, a obecnie jako ośrodek wypoczynkowy. W 1962 r. urządzono tu parking samochodowy dla udających się do Morskiego Oka. To ostatnie miejsce, do którego można obecnie dojechać samochodem. Dojeżdżają tu również busy z Zakopanego. [ET][TAT]

Palenica Białczańska (990 m) Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Trasa zaczyna się od węzła szlaków znajdującego się powyżej parkingu w Palenicy Białczańskiej. Biegnie cały czas asfaltem. Po drodze punkt widokowy w głąb Doliny Białej Wody zwieńczony Gerlachem.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:3.0 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:4.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.0 km/h

Wodogrzmoty Mickiewicza

Wodogrzmot to słowo z gwary podhalańskiej, a oznacza wodospad o dużej masie wody, spadający z hukiem głośnym jak grzmot. Jako nazwa własna Wodogrzmot, a właściwie Wodogrzmiot, termin ten był stosowany do Niżnego Wodogrzmotu w Dolinie Roztoki, czyli do jednego z trzech obecnie zwanych Wodogrzmotami Mickiewicza. A dostały one imię Mickiewicza z okazji sprowadzenia (w 1890 r.) prochów Adama Mickiewicza z Francji do Polski na Wawel. Towarzystwo Tatrzańskie w 1891 nadało Wodogrzmotom nazwę Wodospady Mickiewicza i umieściło tablicę metalową z odpowiednim napisem przy Niżnim Wodogrzmocie. Z biegiem lat utarła się dla tych wodospadów nazwa Wodogrzmoty Mickiewicza. Wodospad, który podziwiamy na szlaku, będąc na moście, to Pośredni Wodogrzmot. Dawniej możliwe było dojście ścieżkami ponad Wyżni Wodogrzmot, a do Niżniego Wodogrzmotu dochodziło się od Roztockiego Schroniska. [ET]

Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m) Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (1395 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Drogą asfaltową wznosimy się lekko. Mijamy leśniczówkę Wanta, a dalej szlak czerwony prowadzi skrótem przez las przecinając trzy razy asfaltową drogę. Dochodzimy do polany Włosienica, dokąd kiedyś dojeżdżały autobusy, a obecnie kończy się trasa dla furmanek wiozących turystów. Stąd już można podziwiać panoramę szczytów otaczających Morskie Oko. Dalej drogą przez las wśród wyłaniających się widoków na Mnicha, Cubrynę, Mięguszowieckie Szczyty dochodzimy do schroniska.

Czas przejścia: 1 godz. 45 min. | Długość odcinka:6.3 km | Suma podejść:300 m | Śr. nachylenie:4.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro w Tatrach. Długość 862 m, szerokość 566 m, długość linii brzegowej 2613 m. Od początków XIX wieku Morskie Oko stanowiło cel licznych wycieczek. W 1817 r. zbudowano drogę z Poronina przez Bukowinę. W 1902 r. ukończono budowę szosy z Zakopanego (Droga Oswalda Balzera) do samego Morskiego Oka, do którego odtąd można było dojechać samochodem. Dziś, na szczęście już nie można, ale przynajmniej wiadomo, dlaczego do Morskiego Oka idzie się szeroką ulicą. Ciekawa jest też historia schroniska. Założone w 1873 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło swoją działalność właśnie od budowy schroniska przy Morskim Oku, które zostało ukończone w sierpniu 1874 r. W 1898 r. schronisko doszczętnie spłonęło, wobec czego postawiono następne, które dziś nazywane jest starym schroniskiem. W 1908 r. zbudowano natomiast schronisko, które wtedy i dziś nazywane jest nowym schroniskiem. [ET]

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 30 min. | Długość: 9.3 km | Suma podejść:420 m | Śr. nachylenie:4.5% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 3.7 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlakiem z Toporowej Cyrhli, czyli jak pięknie dojść do Morskiego Oka

Start: Toporowa Cyrhla

Toporowa Cyrhla była niegdyś słynna z masowo kwitnących na niej na wiosnę krokusów. Zostały one jednak wyniszczone przez zrywanie, wykopywanie i postępującą zabudowę. Dzisiaj krokusy jeszcze rosną na polanie na początku czerwonego szlaku. Nazwa Toporowa pochodzi od nazwiska góralskiego Topór. A słowo cyrhla, które na Podhalu i w sąsiednich regionach występuje często, oznaczało polanę, która powstała przez wykarczowanie lasu. Pochodzi od słowa czyrchlić lub czerchlić, które znaczyło "obijać korę z drzewa" aby uschło, albo w ogóle "karczować". [ET] [TAT]

Toporowa Cyrhla (992 m) Psia Trawka (1185 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Wspólnie ze szlakiem zielonym, najpierw wśród zabudowań, a następnie przez las do rozstaju szlaków. Skręcając w lewo idziemy dalej leśną ścieżką podchodząc lekko, a następnie obniżając się w kierunku Doliny Suchej Wody. Przechodząc przez mostek docieramy do polany Psia Trawka.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:3.0 km | Suma podejść:180 m | Śr. nachylenie:6.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Psia Trawka

Psia Trawka to polanka nad brzegiem Suchej Wody Gąsienicowej, powyżej ujścia Pańszczyckiego Potoku. Od 1889 stało tu małe, nie zagospodarowane schronisko TT, które w zrujnowanym stanie dotrwało do lat międzywojennych. Nazwa polany pochodzi od psiej trawki, która zresztą tu nie rośnie, odkąd ustał wypas owiec. Psia trawka, w gwarze podhalańskiej psiara lub psiarka, to bardzo ostra i sucha trawa, która zarasta wyjałowione, przepasione pastwiska i hale. Pastewnie prawie bezużyteczna, bywa nawet szkodliwa dla zwierząt. [ET]

Psia Trawka (1185 m) Rówień Waksmundzka (1418 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Leśna ścieżka wznosi się znacznie, po czym łagodnieje i dalej biegnie wzdłuż Pańszczyckiego Potoku przekraczając go kilkakrotnie. Opuszczamy koryto potoku i podchodzimy na Polanę Waksmundzką.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:3.7 km | Suma podejść:240 m | Śr. nachylenie:6.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.7 km/h

Rówień Waksmundzka

Waksmundzka Rówień to duża trawiasta łąka obejmująca szerokie siodło Waksmundzkiej Przełęczy. Waksmund to nazwa wsi położonej 3,5 km na wschód od Nowego Targu. Mieszkańcy tej wsi mieli pastwiska w Gorcach i Tatrach, a wśród nich i Waksmundzką Rówień i Polanę. Słowo rówień w gwarze podhalańskiej oznacza stosunkowo płaskie i duże miejsce, zwykle na dnie doliny. [ET]

Rówień Waksmundzka (1418 m) Polana pod Wołoszynem (1260 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak prowadzi w dół przez las. Czasami odsłaniają się widoki na słowackie Tatry Wysokie. W połowie drogi przekraczamy Waksmundzki Potok, po czym szlak lekko wznosi się i opada na Polanę pod Wołoszynem.

Czas przejścia: 35 min. | Długość odcinka:2.0 km | Brak podejść |Suma zejść:170 m | Śr. nachylenie w zejściu: 8.5% | Śr. prędkość: 3.4 km/h

Polana pod Wołoszynem

Dość duża, pochyła polana, położona u stóp północno-wschodniej grani Wołoszyna. Słynna z pięknego widoku na Tatry Bielskie i Wysokie. Lubia tu bytować niedźwiedzie. [ET] [TAT]

Polana pod Wołoszynem (1260 m) Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Leśna ścieżka obniża się dochodząc do asfaltowej drogi prowadzącej do Morskiego Oka. Po zejściu do drogi skręcamy w prawo i idąc niecały kilometr drogą dochodzimy do Wodogrzmotów.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:2.5 km | Brak podejść |Suma zejść:180 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.2% | Śr. prędkość: 5.0 km/h

Wodogrzmoty Mickiewicza

Wodogrzmot to słowo z gwary podhalańskiej, a oznacza wodospad o dużej masie wody, spadający z hukiem głośnym jak grzmot. Jako nazwa własna Wodogrzmot, a właściwie Wodogrzmiot, termin ten był stosowany do Niżnego Wodogrzmotu w Dolinie Roztoki, czyli do jednego z trzech obecnie zwanych Wodogrzmotami Mickiewicza. A dostały one imię Mickiewicza z okazji sprowadzenia (w 1890 r.) prochów Adama Mickiewicza z Francji do Polski na Wawel. Towarzystwo Tatrzańskie w 1891 nadało Wodogrzmotom nazwę Wodospady Mickiewicza i umieściło tablicę metalową z odpowiednim napisem przy Niżnim Wodogrzmocie. Z biegiem lat utarła się dla tych wodospadów nazwa Wodogrzmoty Mickiewicza. Wodospad, który podziwiamy na szlaku, będąc na moście, to Pośredni Wodogrzmot. Dawniej możliwe było dojście ścieżkami ponad Wyżni Wodogrzmot, a do Niżniego Wodogrzmotu dochodziło się od Roztockiego Schroniska. [ET]

Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m) Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (1395 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Drogą asfaltową wznosimy się lekko. Mijamy leśniczówkę Wanta, a dalej szlak czerwony prowadzi skrótem przez las przecinając trzy razy asfaltową drogę. Dochodzimy do polany Włosienica, dokąd kiedyś dojeżdżały autobusy, a obecnie kończy się trasa dla furmanek wiozących turystów. Stąd już można podziwiać panoramę szczytów otaczających Morskie Oko. Dalej drogą przez las wśród wyłaniających się widoków na Mnicha, Cubrynę, Mięguszowieckie Szczyty dochodzimy do schroniska.

Czas przejścia: 1 godz. 45 min. | Długość odcinka:6.3 km | Suma podejść:300 m | Śr. nachylenie:4.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro w Tatrach. Długość 862 m, szerokość 566 m, długość linii brzegowej 2613 m. Od początków XIX wieku Morskie Oko stanowiło cel licznych wycieczek. W 1817 r. zbudowano drogę z Poronina przez Bukowinę. W 1902 r. ukończono budowę szosy z Zakopanego (Droga Oswalda Balzera) do samego Morskiego Oka, do którego odtąd można było dojechać samochodem. Dziś, na szczęście już nie można, ale przynajmniej wiadomo, dlaczego do Morskiego Oka idzie się szeroką ulicą. Ciekawa jest też historia schroniska. Założone w 1873 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło swoją działalność właśnie od budowy schroniska przy Morskim Oku, które zostało ukończone w sierpniu 1874 r. W 1898 r. schronisko doszczętnie spłonęło, wobec czego postawiono następne, które dziś nazywane jest starym schroniskiem. W 1908 r. zbudowano natomiast schronisko, które wtedy i dziś nazywane jest nowym schroniskiem. [ET]

RAZEM - Czas przejścia:4 godz. 50 min. | Długość: 17.5 km | Suma podejść:720 m | Śr. nachylenie:4.1% |Suma zejść:350 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

może jeszcze na Nosal

Start: Murowanica

Murowanica (941 m) Nosal (1206 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

W połowie drogi pomiędzy Rondem Jana Pawłą II a Kuźnicami szlak odbija w lewo w Bulwary Słowackiego. Następnie szlak odbija w lewo i pnie się stromo w górę przez las. Szlak łagodnieje i wśród ciekawych formacji skalnych wyprowadza na szczyt Nosala.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:270 m | Śr. nachylenie:27.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Nosal

Nosal (1206 m) Nosalowa Przełęcz (1101 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

W dół wśród skał, gdzie przyda się pomoc rąk, a następnie dość stromo przez las.

Czas przejścia: 10 min. | Długość odcinka:0.5 km | Brak podejść |Suma zejść:100 m | Śr. nachylenie w zejściu: 20.0% | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Nosalowa Przełęcz

Nosalowa Przełęcz (1101 m) Kuźnice (1010 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Z Nosalowej Przełęczy przez las łagodnie w dół do złączenia ze szlakiem niebieskim biegnącym w Hali Gąsienicowej. Teraz wspólnie z niebieskimi kamienną drogą dość stromo w dół.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.2 km | Brak podejść |Suma zejść:90 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.5% | Śr. prędkość: 2.9 km/h

Kuźnice

Kuźnice, a dawniej Hamry, to miejsce gdzie do 1878 r. działały huty żelaza i kuźnie. Rudę żelazną wydobywano głównie pod Kopą Magury w Dolinie Jaworzynki. Właściciele Kuźnic, rodzina Homolacsów, wybudowali tutaj dwór, w którym podejmowali naukowców, artystów, polityków. Obecnie Kuźnice znane są przede wszystkim z dolnej stacji kolejki na Kasprowy Wierch. Oprócz stacji znajduje się tu m.in. zajazd, restauracja, sklep spożywczy i pamiątkowy oraz leśniczówka TPN. W latach 2006-2008 przeprowadzono renowację dworu. Spichlerz adaptowano na salę wystaw czasowych, w wozowni urządzono muzeum historii Kuźnic, przeprowadzono odbudowę fundamentów dworu Homolacsów, renowację dworków oficjalistów z XIX w., odrestaurowano parkowe ciągi komunikacyjne i alejki wraz z oświetleniem oraz fontannę. [ET] [ZAK_K]

Kuźnice (1010 m) Murowanica (941 m)

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:1.4 km | Brak podejść |Suma zejść:70 m | Śr. nachylenie w zejściu: 5.0% | Śr. prędkość: 5.6 km/h

Meta: Murowanica

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 30 min. | Długość: 4.1 km | Suma podejść:270 m | Śr. nachylenie:6.6% |Suma zejść:260 m | Śr. nachylenie w zejściu: 6.3% | Śr. prędkość: 2.7 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[ZAK_K] www.zakopane.pl/strefa-turystyczna/kultura/miejsca/muzea/zespol-dworsko-parkowy-w-kuznicach/

Szlak spacerowy do polany. Z centrum Zakopanego można dojść ulicą Strążyską.

Start: Roma

Roma (907 m) Polana Strążyska (1040 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Atrakcjami wycieczki Doliną Strążyską są widok na strome ściany Giewontu oraz ciekawe skały wzdłuż szlaku. Szlak lekko wznosząc się biegnie wzdłuż Strążyskiego Potoku. Wychodzi na Polanę Strążyską, gdzie szałasy i bufet.

Czas przejścia: 35 min. | Długość odcinka:1.6 km | Suma podejść:140 m | Śr. nachylenie:8.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.7 km/h

Polana Strążyska

Polana Strążyska (1040 m) Roma (907 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak rozpoczyna się na Polanie Strążyskiej, gdzie szałasy i bufet. Lekko opadając biegnie wzdłuż Strążyskiego Potoku do wylotu Doliny Strążyskiej.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:1.6 km | Brak podejść |Suma zejść:140 m | Śr. nachylenie w zejściu: 8.8% | Śr. prędkość: 3.2 km/h

Meta: Roma

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 05 min. | Długość: 3.2 km | Suma podejść:140 m | Śr. nachylenie:4.4% |Suma zejść:140 m | Śr. nachylenie w zejściu: 4.4% | Śr. prędkość: 3.0 km/h

szlak do Schr.Murowaniec na Gąsienicowej

Start: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m) Czerwony Staw w Dolinie Pańszczycy (1656 m)

Wchodzimy do lasu i wraz z drogą dojazdową do schroniska, którą biegnie szlak czarny do Brzezin, schodzimy łagodnie w dół. Po kilku minutach szlak żółty odbija w prawo. Po przejściu przez potok Suchej Wody, szlak zaczyna lekko się wznosić, najpierw jeszcze lasem, później przez kosodrzewinę trawersując stoki Żółtej Turni. Po obejściu Żółtej Turni, lekko schodzimy w Dolinę Pańszczycy w kierunku Czerwonego Stawu.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:3.4% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.5 km/h

Czerwony Staw w Dolinie Pańszczycy

Niewielki, płytki, bo niespełna 1m głębokości i w czasie suszy wysycha. Nazwa pochodzi od koloru, a to wskutek występowania w stawie gatunku sinicy, który pokrywając skorupami nabrzeżne głazy barw i je na czerwono-brunatny kolor. [TAT]

Czerwony Staw w Dolinie Pańszczycy (1656 m) Przełęcz Krzyżne (2113 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

W skalistym terenie wznosimy się stromo po kamiennych stopniach. Podchodzimy przez rumowiska skalne, które wymagają uwagi ze względu na osuwające się kamienie.

Czas przejścia: 1 godz. 40 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:500 m | Śr. nachylenie:20.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Meta: Przełęcz Krzyżne

Przełęcz Krzyżne to miejsce, gdzie obecnie kończy sie Orla Perć. Dawniej biegła ona przez Wołoszyn aż do Wodogrzmotów Mickiewicza. Dzisiaj jest to teren objety ścisłym rezerwatem przyrody. Dawniej na przełęczy znajdował się kamienny schron. którego pozostałości można jeszcze zaobserwować. Krzyżne słynie z pięknej panoramy obejmującej całe Tatry Wysokie i Bielskie.

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 40 min. | Długość: 6.0 km | Suma podejść:620 m | Śr. nachylenie:10.3% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.3 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlak do Schr.w Dolinie Pięciu Stawów

Start: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m) Siklawa (1669 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Płasko kamienną ścieżką.

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.5 km | Suma podejść:1 m | Śr. nachylenie:0.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 6.0 km/h

Siklawa

Siklawa to najwyższy wodospad w Polsce (70 m). Nie jest najwyższym w całych Tatrach (najwyższym jest Ciężka Siklawa u progu Doliny Ciężkiej wys. 100 m), ale jest najpotężniejszy. Spada dwiema, a niekiedy trzema, nawet czterema strugami (które tworzą duże kaskady) ze ściany stawiarskiej Doliny Pięciu Stawów Pol. do Doliny Roztoki. Od dawna była Siklawa często odwiedzana, opiewana wierszem i prozą, malowana, rysowana i fotografowana. W gwarze podhalańskiej oznacza wodospad. Są też inne terminy oznaczające wodospad w Tatrach: siklawica, sikawka, sika, skok, wodogrzmot. [ET] [TAT]

Siklawa (1669 m) Przełęcz Krzyżne (2113 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Szlakiem niebieskim wzdłuż Wielkiego Stawu Polskiego, wznosząc się lekko dochodzimy do rozwidlenia szlaków i wchodzimy na szlak żółty. Wznosimy się lekko wśród traw i kosodrzewiny dochodząc do progu Buczynowej Dolinki. Wąską ścieżką w pobliżu urwiska z widokami na Orlą Perć i Siklawę. Przekraczamy Żleb Buczynowy i płynący nim potok. Szlak staje się stromy i eksponowany, ale niezbyt trudny. Dochodzimy do Kopy nad Krzyżnem i stąd wraz ze znakami czerwonymi dochodzimy do Przełęczy Krzyżne.

Czas przejścia: 1 godz. 45 min. | Długość odcinka:3.0 km | Suma podejść:500 m | Śr. nachylenie:16.7% |Suma zejść:50 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.7% | Śr. prędkość: 1.7 km/h

Meta: Przełęcz Krzyżne

Przełęcz Krzyżne to miejsce, gdzie obecnie kończy sie Orla Perć. Dawniej biegła ona przez Wołoszyn aż do Wodogrzmotów Mickiewicza. Dzisiaj jest to teren objety ścisłym rezerwatem przyrody. Dawniej na przełęczy znajdował się kamienny schron. którego pozostałości można jeszcze zaobserwować. Krzyżne słynie z pięknej panoramy obejmującej całe Tatry Wysokie i Bielskie.

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 50 min. | Długość: 3.5 km | Suma podejść:501 m | Śr. nachylenie:14.3% |Suma zejść:60 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.7% | Śr. prędkość: 1.9 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

Szlak do Schr. Murowaniec na Gąsienicowej. Szlak trudny, a w przypadku zalegania śniegu w górnej części szlaku bardzo niebezpieczny.

Start: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m) Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wraz ze szlakiem żółtym prowadzącym na Kasprowy Wierch idziemy pierwsze 150 metrów, po czy skręcamy w lewo. Kamienna ścieżka wznosząc się lekko trawersuje zbocze Małego Kościelca. W zimie przejście to zagrożone jest lawinami. W połowie trasy, z lewej strony, u podnóża zbocza Małego Kościelca, widoczny jest obelisk poświęcony Mieczysławowi Karłowiczowi, który zginął w tym miejscu w lawinie. Pod koniec szlak wznosi się stromiej wchodząc na morenę czołową zamykającą Czarny Staw.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:6.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Czarny Staw Gąsienicowy

Czarny Staw Gąsienicowy zwany także Czarnym Stawem pod Kościelcem to największy z Gąsienicowych Stawów, a piąte co do powierzchni jezioro w Tatrach. Wymiary: 665 na 425 m. Czarny Staw jest jednym z kilku jezior tatrzańskich, w którym żyją ryby – pstrągi, które zostały tutaj jednak wpuszczone sztucznie, w 1881 roku. Przy północno-wschodnim brzegu jeziora znajduje się niewielka wysepka, na której w 1909 roku projektowano utworzenie mauzoleum Juliusza Słowackiego, choć wieszcz nigdy w Tatrach nie był. Nazwa stawu pochodzi od ciemnej barwy jego wód, wywołanej przez żyjące tam sinice. [ET] [TAT]

Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m) Kozia Dolinka (1788 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Kamienną ścieżką szlak obchodzi z lewej strony Czarny Staw Gąsienicowy. W połowie drogi w lewo odchodzi żółty szlak na Skrajny Granat. Po obejściu stawu, szlak zaczyna się wznosić przez rumowiska skalne.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.7 km | Suma podejść:170 m | Śr. nachylenie:10.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.6 km/h

Kozia Dolinka

Górna część Doliny Czarnej Gąsienicowej pomiędzy Kozim Wierchem a Zadnim Granatem.

Kozia Dolinka (1788 m) Zawrat (2159 m)

4 - szlak trudny (miejscami ekspozycja i wspinaczka)

Idąc lekko wznoszącą się ścieżką mijamy Zmarzły Staw Gasienicowy. Połowa szlaku przebiega bez trudności. Ścieżka biegnąca dotąd prosto, teraz pnie się teraz stromo zakosami. Pojawiają się łańcuchy i klamry zabezpieczające trudne, eksponowane odcinki. Na chwilę ścieżka staje się mniej stroma, ale następnie, niemal do samej przełęczy, odbywa się wspinaczka eksponowanym, stromym terenem. Szlak często bywa mokry, a zalegające do wczesnego lata płaty śniegu stwarzają dodatkowe niebezpieczeństwo.

Czas przejścia: 55 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:370 m | Śr. nachylenie:37.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.1 km/h

Meta: Zawrat

Przełęcz Zawrat to miejsce, gdzie zaczyna się Orla Perć. Łatwe wejście na Zawrat prowadzi tylko z Doliny Pięciu Stawów Polskich. Wejście od Doliny Gąsienicowej zbezpieczone jest w górnej części łańcuchami i klamrami. Bywa jednak utrudnione zalegającym śniegiem. Dojście Orlą Percią od Koziego Wierchu jest obecnie niemożliwe, ponieważ od 2007 roku szlak biegnie tędy tylko w przeciwnym kierunku (od Zawratu do Koziego Wierchu). Dojście od Świnicy zostało zamknięte że względu na obrywy pod Niebieską Turnią.

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 05 min. | Długość: 4.5 km | Suma podejść:660 m | Śr. nachylenie:14.7% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

szlak do Schr.w Dolinie Pięciu Stawów

Start: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m) Siklawa (1669 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Płasko kamienną ścieżką.

Czas przejścia: 5 min. | Długość odcinka:0.5 km | Suma podejść:1 m | Śr. nachylenie:0.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 6.0 km/h

Siklawa

Siklawa to najwyższy wodospad w Polsce (70 m). Nie jest najwyższym w całych Tatrach (najwyższym jest Ciężka Siklawa u progu Doliny Ciężkiej wys. 100 m), ale jest najpotężniejszy. Spada dwiema, a niekiedy trzema, nawet czterema strugami (które tworzą duże kaskady) ze ściany stawiarskiej Doliny Pięciu Stawów Pol. do Doliny Roztoki. Od dawna była Siklawa często odwiedzana, opiewana wierszem i prozą, malowana, rysowana i fotografowana. W gwarze podhalańskiej oznacza wodospad. Są też inne terminy oznaczające wodospad w Tatrach: siklawica, sikawka, sika, skok, wodogrzmot. [ET] [TAT]

Siklawa (1669 m) Tablica S.Bronikowskiego (1740 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Ścieżka wznosi się lekko wśród kosodrzewiny. Mijamy odchodzące na północ szlaki na Krzyżne, a dalej na Kozi Wierch. Dochodzimy do skrzyżowania ze szlakiem żółtym, który na południe prowadzi na Szpiglasową Przełęcz, a nieco dalej skręca na północ na Kozią Przełęcz.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:4.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.5 km/h

Tablica S.Bronikowskiego

Tablica znajduje się w miejscu wypadku, który zdarzył się w 1917 r. podczas wspinaczki południową ścianą Zamarłej Turni. 22-letni taternik Stanisław Bronikowski to pierwsza ofiara Zamarłej Turni.

Tablica S.Bronikowskiego (1740 m) Zawrat (2159 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Kamienną ścieżką wznosimy się w kierunku grzbietu Kołowej Czuby (2105 m). Widoki na urwiste ściany Koziego Wierchu, Zamarłej Turni i znajdujących się w głębi doliny Czarnego i Zadniego Stawu Polskiego. Obchodząc wierzchołek Kołowej Czuby, podchodzimy stromo pod Przełęcz Schodki (2065 m). Trawersujemy Mały Kozi Wierch wznosząc się łagodnie po trawie i piargach, dochodzimy do Zawratu.

Czas przejścia: 1 godz. 40 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:400 m | Śr. nachylenie:16.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Meta: Zawrat

Przełęcz Zawrat to miejsce, gdzie zaczyna się Orla Perć. Łatwe wejście na Zawrat prowadzi tylko z Doliny Pięciu Stawów Polskich. Wejście od Doliny Gąsienicowej zbezpieczone jest w górnej części łańcuchami i klamrami. Bywa jednak utrudnione zalegającym śniegiem. Dojście Orlą Percią od Koziego Wierchu jest obecnie niemożliwe, ponieważ od 2007 roku szlak biegnie tędy tylko w przeciwnym kierunku (od Zawratu do Koziego Wierchu). Dojście od Świnicy zostało zamknięte że względu na obrywy pod Niebieską Turnią.

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 05 min. | Długość: 4.5 km | Suma podejść:471 m | Śr. nachylenie:10.5% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.2% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

Jedyny polski szlak na Rysy prowadzi z Morskiego Oka

Start: Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro w Tatrach. Długość 862 m, szerokość 566 m, długość linii brzegowej 2613 m. Od początków XIX wieku Morskie Oko stanowiło cel licznych wycieczek. W 1817 r. zbudowano drogę z Poronina przez Bukowinę. W 1902 r. ukończono budowę szosy z Zakopanego (Droga Oswalda Balzera) do samego Morskiego Oka, do którego odtąd można było dojechać samochodem. Dziś, na szczęście już nie można, ale przynajmniej wiadomo, dlaczego do Morskiego Oka idzie się szeroką ulicą. Ciekawa jest też historia schroniska. Założone w 1873 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło swoją działalność właśnie od budowy schroniska przy Morskim Oku, które zostało ukończone w sierpniu 1874 r. W 1898 r. schronisko doszczętnie spłonęło, wobec czego postawiono następne, które dziś nazywane jest starym schroniskiem. W 1908 r. zbudowano natomiast schronisko, które wtedy i dziś nazywane jest nowym schroniskiem. [ET]

Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (1395 m) Szeroki Piarg (1395 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)
Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.3 km | Brak podejść | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.9 km/h

Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro w Tatrach. Długość 862 m, szerokość 566 m, długość linii brzegowej 2613 m. Od początków XIX wieku Morskie Oko stanowiło cel licznych wycieczek. W 1817 r. zbudowano drogę z Poronina przez Bukowinę. W 1902 r. ukończono budowę szosy z Zakopanego (Droga Oswalda Balzera) do samego Morskiego Oka, do którego odtąd można było dojechać samochodem. Dziś, na szczęście już nie można, ale przynajmniej wiadomo, dlaczego do Morskiego Oka idzie się szeroką ulicą. Ciekawa jest też historia schroniska. Założone w 1873 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło swoją działalność właśnie od budowy schroniska przy Morskim Oku, które zostało ukończone w sierpniu 1874 r. W 1898 r. schronisko doszczętnie spłonęło, wobec czego postawiono następne, które dziś nazywane jest starym schroniskiem. W 1908 r. zbudowano natomiast schronisko, które wtedy i dziś nazywane jest nowym schroniskiem. [ET]

Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (1395 m) Szeroki Piarg (1395 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)
Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.2 km | Brak podejść | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Szeroki Piarg

Szeroki Piarg (1395 m) Czarny Staw nad Morskim Okiem (1580 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Kamiennymi stopniami pniemy się do kotła Czarnego Stawu. Po lewej stronie towarzyszy nam potok z kaskadami zwanymi Czarnostawiańską Siklawą.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:0.6 km | Suma podejść:185 m | Śr. nachylenie:30.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 0.9 km/h

Czarny Staw nad Morskim Okiem

Czarny Staw nad Morskim Okiem (1580 m) Rysy (2499 m)

4 - szlak trudny (miejscami ekspozycja i wspinaczka)

Czarny Staw obchodzimy z lewej strony. Wznosimy się w zakosy po kamiennych stopniach. Mijamy charakterystyczny głaz, skąd piękny widok na Czarny Staw i Morskie Oko. Nieco dalej dochodzimy do trawiasto-piarżystego tarasu o nazwie Bula pod Rysami (2054 m). Szlak wchodzi w charakterystyczną rysę odkąd zaczyna się wspinaczka. Zagrożeniem może być śliskie podłoże i strącane kamienie. Po pokonaniu rysy dochodzimy do najtrudniejszego miejsca, którym jest pokonywana z pomocą łańcucha kilkumetrowa wąska półka eksponowana z obydwu stron. Potem już tylko kilka minut podejścia na polski szczyt Rysów.

Czas przejścia: 2 godz. 55 min. | Długość odcinka:3.0 km | Suma podejść:920 m | Śr. nachylenie:30.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.0 km/h

Meta: Rysy

Rysy czyli top of Poland. Każdy, kto chodzi po górach, przynajmniej raz tam chce wejść. Widok ze szczytu aż dech zapiera - ponad 100 szczytów.

RAZEM - Czas przejścia:4 godz. 15 min. | Długość: 6.1 km | Suma podejść:1105 m | Śr. nachylenie:18.1% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 1.4 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973

Krótszy wariant szlaku Ze Szczyrbskiego Jeziora.

Start: Popradské Pleso, zast. / Popradzki Staw

Popradské Pleso, zast. (1250 m) Symbolický cintorín, rázc. (1500 m)

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:3.6 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:6.9% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Symbolický cintorín, rázc. / Tatrzański Cmentarz

Symbolický cintorín, rázc. (1500 m) Popradské pl. (1510 m)

Czas przejścia: 10 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:2.9% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.4% | Śr. prędkość: 4.2 km/h

Popradzki Staw

Popradské pl. (1510 m) Nad Žabím potokom (1620 m)

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.3 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:9.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.8% | Śr. prędkość: 3.1 km/h

Nad Žabím potokom / Nad Żabim Potokiem Mięguszow

Nad Žabím potokom (1620 m) Ch. pod Rysmi (2245 m)

Czas przejścia: 1 godz. 45 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:630 m | Śr. nachylenie:18.0% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.3% | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Chata pod Rysmi / Schronisko pod Rysami

Ch. pod Rysmi (2245 m) Rysy (2499 m)

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:25.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.3 km/h

Meta: Rysy

Rysy czyli top of Poland. Każdy, kto chodzi po górach, przynajmniej raz tam chce wejść. Widok ze szczytu aż dech zapiera - ponad 100 szczytów.

RAZEM - Czas przejścia:4 godz. 05 min. | Długość: 10.1 km | Suma podejść:1270 m | Śr. nachylenie:12.6% |Suma zejść:30 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.3% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Od samych podnóży Słowackich Tatr Wysokich. Po drodze dwa schroniska.

Start: Szczyrbskie Jezioro

Štrbské Pleso (1350 m) Trigan (1500 m)

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:2.6 km | Suma podejść:160 m | Śr. nachylenie:6.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.4% | Śr. prędkość: 3.5 km/h

Drygant

Trigan (1500 m) Popradské pl. (1510 m)

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:140 m | Śr. nachylenie:5.6% |Suma zejść:130 m | Śr. nachylenie w zejściu: 5.2% | Śr. prędkość: 3.3 km/h

Popradzki Staw

Popradské pl. (1510 m) Nad Žabím potokom (1620 m)

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.3 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:9.2% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.8% | Śr. prędkość: 3.1 km/h

Nad Žabím potokom / Nad Żabim Potokiem Mięguszow

Nad Žabím potokom (1620 m) Ch. pod Rysmi (2245 m)

Czas przejścia: 1 godz. 45 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:630 m | Śr. nachylenie:18.0% |Suma zejść:10 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.3% | Śr. prędkość: 2.0 km/h

Chata pod Rysmi / Schronisko pod Rysami

Ch. pod Rysmi (2245 m) Rysy (2499 m)

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:25.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.3 km/h

Meta: Rysy

Rysy czyli top of Poland. Każdy, kto chodzi po górach, przynajmniej raz tam chce wejść. Widok ze szczytu aż dech zapiera - ponad 100 szczytów.

RAZEM - Czas przejścia:4 godz. 25 min. | Długość: 10.9 km | Suma podejść:1300 m | Śr. nachylenie:11.9% |Suma zejść:160 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.5% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

szlak z Kasprowego w dół.

Start: Kasprowy

Kasprowy Wierch sławę zawdzięcza kolejce gondolowej, a sama kolejka jest sławna z długich kolejek przed kasą.

Kasprowy Wierch (1985 m) Dwoiśniak (1608 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Od szczytu około 200 metrów granią w kierunku Świnicy, a następnie w lewo w dół doliny. Umiarkowanie stromo, szlak obniża się wśród traw, a dalej wśród kosodrzewiny. Wiedzie wyłożonym kamieniami chodnikiem. Cały czas podziwiamy zachodnią część Doliny Gąsienicowej z Kościelcem i Świnicą.

Czas przejścia: 35 min. | Długość odcinka:1.8 km | Brak podejść |Suma zejść:350 m | Śr. nachylenie w zejściu: 19.4% | Śr. prędkość: 3.1 km/h

Dwoiśniak

Dwoiśniak to zbiorowa nazwa dwóch malutkich stawków leżących tuż na wschód od miejsca, gdzie rozchodzą się szlaki na Kasprowy Wierch (żółty) i do Zielonego Stawu (czarny). W stawie żyje ciekawa fauna, wśród której są gatunki nigdzie indziej w Polsce nie spotykane (m.in. widłonóg Diaptomus tatricus). [ET]

Dwoiśniak (1608 m) Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Nieznacznie obniżając się, szlak prowadzi przez kosodrzewinę do schroniska.

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:1.2 km | Brak podejść |Suma zejść:100 m | Śr. nachylenie w zejściu: 8.3% | Śr. prędkość: 4.8 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

RAZEM - Czas przejścia:0 godz. 50 min. | Długość: 3.0 km | Suma podejść:0 m | Śr. nachylenie:0.0% |Suma zejść:450 m | Śr. nachylenie w zejściu: 15.0% | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973

Start: Kuźnice

Kuźnice, a dawniej Hamry, to miejsce gdzie do 1878 r. działały huty żelaza i kuźnie. Rudę żelazną wydobywano głównie pod Kopą Magury w Dolinie Jaworzynki. Właściciele Kuźnic, rodzina Homolacsów, wybudowali tutaj dwór, w którym podejmowali naukowców, artystów, polityków. Obecnie Kuźnice znane są przede wszystkim z dolnej stacji kolejki na Kasprowy Wierch. Oprócz stacji znajduje się tu m.in. zajazd, restauracja, sklep spożywczy i pamiątkowy oraz leśniczówka TPN. W latach 2006-2008 przeprowadzono renowację dworu. Spichlerz adaptowano na salę wystaw czasowych, w wozowni urządzono muzeum historii Kuźnic, przeprowadzono odbudowę fundamentów dworu Homolacsów, renowację dworków oficjalistów z XIX w., odrestaurowano parkowe ciągi komunikacyjne i alejki wraz z oświetleniem oraz fontannę. [ET] [ZAK_K]

Kuźnice (1010 m) Przełęcz między Kopami (1499 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Razem ze szlakiem zielonym na Nosal idziemy dość stromo kamienną drogą przez las. Na rozwidleniu szlaków zielone idą dalej prosto, a my skręcamy w prawo. Po drodze, na zakręcie w prawo, pomiędzy drzewami ciekawy widok na Giewont i Kalatówki. Dalej lasem szlak prowadzi na Boczań, gdzie skręca ostro w lewo prowadząc do granicy lasu i wyprowadza na grzbiet Skupniowego Upłazu. Szlak prowadzi lewą stroną grzbietu ukazując Wielki Kopieniec i Nosal. Pod koniec grzbietu, przy dojściu do Przełęczy między Kopami, szlak prowadzi po skałkach

Czas przejścia: 1 godz. 10 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:520 m | Śr. nachylenie:14.9% |Suma zejść:30 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.9% | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Przełęcz między Kopami

Szeroka przełęcz pomiędzy Wielką Królową Kopą (1531 m) i Małą Królową Kopą (1577 m ). Przez przełęcz, zwaną także Karczmiskiem, prowadziła w XIX wieku droga, którą transportowano rudę żelaza spod Kopy Magury do Kuźnic. Ta druga nazwa pochodzi zapewne od stojącego tutaj niegdyś baraku górniczego. Ze wznoszącymi się nad nią Małą i Wielką Królową Kopą wiąże się jedna z zagadek nazewniczych – otóż Mała Królowa Kopa jest wyższa od Wielkiej. Z przełęczy pięknie prezentuje się Giewont i Czerwone Wierchy, ale pięknej Hali Gąsienicowej jeszcze nie widać. [ET]

Przełęcz między Kopami (1499 m) Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Na przełęczy łączy się ze szlakiem żółtym, który wiódł Doliną Jaworzynki, teraz wspólnie lekko obniżając się prowadzą do schroniska Murowaniec. Po drodze stopniowo odsłania się piękny widok na otoczenie Hali Gąsienicowej.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:60 m | Śr. nachylenie:4.0% |Suma zejść:60 m | Śr. nachylenie w zejściu: 4.0% | Śr. prędkość: 4.5 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 30 min. | Długość: 5.0 km | Suma podejść:580 m | Śr. nachylenie:11.6% |Suma zejść:90 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.8% | Śr. prędkość: 3.3 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[ZAK_K] www.zakopane.pl/strefa-turystyczna/kultura/miejsca/muzea/zespol-dworsko-parkowy-w-kuznicach/

Start: Kuźnice

Kuźnice, a dawniej Hamry, to miejsce gdzie do 1878 r. działały huty żelaza i kuźnie. Rudę żelazną wydobywano głównie pod Kopą Magury w Dolinie Jaworzynki. Właściciele Kuźnic, rodzina Homolacsów, wybudowali tutaj dwór, w którym podejmowali naukowców, artystów, polityków. Obecnie Kuźnice znane są przede wszystkim z dolnej stacji kolejki na Kasprowy Wierch. Oprócz stacji znajduje się tu m.in. zajazd, restauracja, sklep spożywczy i pamiątkowy oraz leśniczówka TPN. W latach 2006-2008 przeprowadzono renowację dworu. Spichlerz adaptowano na salę wystaw czasowych, w wozowni urządzono muzeum historii Kuźnic, przeprowadzono odbudowę fundamentów dworu Homolacsów, renowację dworków oficjalistów z XIX w., odrestaurowano parkowe ciągi komunikacyjne i alejki wraz z oświetleniem oraz fontannę. [ET] [ZAK_K]

Kuźnice (1010 m) Przełęcz między Kopami (1499 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Szlak przez chwilę tylko wznosi się przez las, bo już po niecałym kilometrze wychodzi na długą Polanę Jaworzynka. Prawie płasko prowadzi ścieżką dnem doliny, napotyka szałasy pasterskie, doprowadza do końca polany, gdzie zaczyna się dość strome podejście. Najpierw lasem, a następnie kosodrzewiną, szerokimi zakosami wyprowadza na Przełęcz między Kopami.

Czas przejścia: 1 godz. 10 min. | Długość odcinka:3.5 km | Suma podejść:510 m | Śr. nachylenie:14.6% |Suma zejść:20 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.6% | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Przełęcz między Kopami

Szeroka przełęcz pomiędzy Wielką Królową Kopą (1531 m) i Małą Królową Kopą (1577 m ). Przez przełęcz, zwaną także Karczmiskiem, prowadziła w XIX wieku droga, którą transportowano rudę żelaza spod Kopy Magury do Kuźnic. Ta druga nazwa pochodzi zapewne od stojącego tutaj niegdyś baraku górniczego. Ze wznoszącymi się nad nią Małą i Wielką Królową Kopą wiąże się jedna z zagadek nazewniczych – otóż Mała Królowa Kopa jest wyższa od Wielkiej. Z przełęczy pięknie prezentuje się Giewont i Czerwone Wierchy, ale pięknej Hali Gąsienicowej jeszcze nie widać. [ET]

Przełęcz między Kopami (1499 m) Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Na przełęczy łączy się ze szlakiem żółtym, który wiódł Doliną Jaworzynki, teraz wspólnie lekko obniżając się prowadzą do schroniska Murowaniec. Po drodze stopniowo odsłania się piękny widok na otoczenie Hali Gąsienicowej.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:60 m | Śr. nachylenie:4.0% |Suma zejść:60 m | Śr. nachylenie w zejściu: 4.0% | Śr. prędkość: 4.5 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 30 min. | Długość: 5.0 km | Suma podejść:570 m | Śr. nachylenie:11.4% |Suma zejść:80 m | Śr. nachylenie w zejściu: 1.6% | Śr. prędkość: 3.3 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[ZAK_K] www.zakopane.pl/strefa-turystyczna/kultura/miejsca/muzea/zespol-dworsko-parkowy-w-kuznicach/

Bardzo popularny szlak najpiękniejsza doliną Tatr Zachodnich.

Start: Kiry

Kiry (927 m) Wyżnia Kira Miętusia (962 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Idziemy bitą drogą, szeroką polaną wzdłuż Kościeliskiego Potoku.

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:1.3 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 5.2 km/h

Wyżnia Kira Miętusia

Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]

Wyżnia Kira Miętusia (962 m) Lodowe Źródło (1027 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Droga prowadzi krótko przez las i wyprowadza na polanę Stare Kościeliska. Na niej kapliczka zbudowana przez hutników, bo niegdyś, polana Stare Kościeliska była ośrodkiem hutniczym.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:60 m | Śr. nachylenie:6.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.0 km/h

Lodowe Źródło

Lodowe Źródło to wywierzysko, z którego Wydobywająca się woda (o temp. 4,3-4,7 C) spływa w trzech różnych kierunkach trzema potoczkami do pobliskiego Kościeliskiego Potoku. Dawniej bywało mylnie uważane za początek Czarnego Dunajca. W tym miejscu dojście do wejścia do Jaskini Mroźnej. [ET]

Lodowe Źródło (1027 m) Polana Pisana (1030 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Przechodzimy przez formację skalną Brama Kraszewskiego, gdzie po obu stronach doliny znajdują się urwiska skalne.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.6 km | Suma podejść:20 m | Śr. nachylenie:1.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.8 km/h

Polana Pisana

Polana Pisana (1030 m) Schronisko PTTK na Hali Ornak (1100 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak nieco się wznosi, mija polanę Smytnią i doprowadza do schroniska.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:2.0 km | Suma podejść:50 m | Śr. nachylenie:2.5% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.0 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Hali Ornak

Dolina Kościeliska była celem wycieczek od początków turystyki w Tatrach. Pierwsza altana powstała przy Lodowym Źródle w 1875 r., pierwsze schronisko na Hali Pysznej w 1911 r. Obecne schronisko oddano do użytku w 1948 r. [SKP]

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 25 min. | Długość: 5.9 km | Suma podejść:150 m | Śr. nachylenie:2.5% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 4.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973

Pełny wariant szlaku prowadzący od wylotu doliny.

Start: przystanek PKS Dolina Chochołowska

przystanek PKS Dolina Chochołowska (887 m) Siwa Polana (925 m)

Czas przejścia: 15 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:40 m | Śr. nachylenie:3.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.8 km/h

Siwa Polana

Siwa Polana (925 m) Polana Huciska (989 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak prowadzi przez las szeroką asfaltową drogą.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:3.3 km | Suma podejść:60 m | Śr. nachylenie:1.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.4 km/h

Polana Huciska

Polana Huciska (989 m) Starorobociańska Dolina (1040 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak biegnie szeroką, kamienną ścieżką. Mijamy skalne formacje Niżnej i Wyżnej Bramy Chochołowskiej oraz leśniczówkę TPN.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:50 m | Śr. nachylenie:2.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 5.4 km/h

Starorobociańska Dolina

Starorobociańska Dolina (1040 m) Polana Trzydniówka (1080 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Kamienną ścieżką szlak wznosi się nieco pod górę.

Czas przejścia: 10 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:40 m | Śr. nachylenie:5.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.2 km/h

Polana Trzydniówka

Polana Trzydniówka (1080 m) Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej (1148 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak biegnie już całkiem płasko wychodząc na widokową Polanę Chochołowską, wiosną całą w krokusach. Mijamy zabudowania pasterskie, a na sam koniec wznosząc się lekko dochodzimy do schroniska.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:4.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej

Turystykę w Dolinie Chochołowskiej zapoczątkowali pionierzy narciarstwa turystycznego. W 1911 r. u wylotu Doliny Starorobociańskiej powstaje niezagospodarowany schron, a w 1932 r. już na Polanie Chochołowskiej duże schronisko, które pod koniec wojny zostało spalone. Obecne schronisko budowano w latach 1951-1953. Od 1955 r. działa przy schronisku elektrownia wodna. Polana Chochołowska jest jedną z największych i najbardziej malowniczych łąk w Tatrach Zachodnich, szczególnie piękna wiosną, gdy na całej jej przestrzeni kwitną krokusy.

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 55 min. | Długość: 8.5 km | Suma podejść:260 m | Śr. nachylenie:3.1% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 4.4 km/h

Wariant krótszy dla korzystających z parkingu na Polanie Huciska. Można tam wypożyczyć rower i wtedy jest jeszcze szybciej.

Start: Polana Huciska

Polana Huciska (989 m) Starorobociańska Dolina (1040 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak biegnie szeroką, kamienną ścieżką. Mijamy skalne formacje Niżnej i Wyżnej Bramy Chochołowskiej oraz leśniczówkę TPN.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:50 m | Śr. nachylenie:2.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 5.4 km/h

Starorobociańska Dolina

Starorobociańska Dolina (1040 m) Polana Trzydniówka (1080 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Kamienną ścieżką szlak wznosi się nieco pod górę.

Czas przejścia: 10 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:40 m | Śr. nachylenie:5.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.2 km/h

Polana Trzydniówka

Polana Trzydniówka (1080 m) Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej (1148 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak biegnie już całkiem płasko wychodząc na widokową Polanę Chochołowską, wiosną całą w krokusach. Mijamy zabudowania pasterskie, a na sam koniec wznosząc się lekko dochodzimy do schroniska.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:4.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej

Turystykę w Dolinie Chochołowskiej zapoczątkowali pionierzy narciarstwa turystycznego. W 1911 r. u wylotu Doliny Starorobociańskiej powstaje niezagospodarowany schron, a w 1932 r. już na Polanie Chochołowskiej duże schronisko, które pod koniec wojny zostało spalone. Obecne schronisko budowano w latach 1951-1953. Od 1955 r. działa przy schronisku elektrownia wodna. Polana Chochołowska jest jedną z największych i najbardziej malowniczych łąk w Tatrach Zachodnich, szczególnie piękna wiosną, gdy na całej jej przestrzeni kwitną krokusy.

RAZEM - Czas przejścia:0 godz. 55 min. | Długość: 4.0 km | Suma podejść:160 m | Śr. nachylenie:4.0% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 4.4 km/h

Z Iwaniackiej Przełęczy widoki na otoczenie Doliny Kościeliskiej

Start: Schronisko PTTK na Hali Ornak

Dolina Kościeliska była celem wycieczek od początków turystyki w Tatrach. Pierwsza altana powstała przy Lodowym Źródle w 1875 r., pierwsze schronisko na Hali Pysznej w 1911 r. Obecne schronisko oddano do użytku w 1948 r. [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Ornak (1100 m) Iwaniacka Przełęcz (1459 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Od schroniska dalej w głąb doliny do pobliskiej Małej Polanki Ornaczańskiej. Kamienną ścieżką w prawo w las, najpierw łagodnie, później coraz stromiej.

Czas przejścia: 1 godz. 00 min. | Długość odcinka:2.5 km | Suma podejść:360 m | Śr. nachylenie:14.4% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Iwaniacka Przełęcz

Głęboko wcięta, szeroka przełęcz między Kominiarskim Wierchem a Ornakiem. Prowadzący przez nią szlak stanowi najdogodniejsze połączenie górnej części Chochołowskiej Doliny z Kościeliską Doliną. [ET]

Iwaniacka Przełęcz (1459 m) Starorobociańska Dolina (1040 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Dość stromo w dół kamienną ścieżką przez las. Na Polanie Iwanówka spotykamy szlak czarny i wraz z nim dalej przez las dochodzimy do dna Doliny Chochołowskiej.

Czas przejścia: 50 min. | Długość odcinka:3.0 km | Brak podejść |Suma zejść:420 m | Śr. nachylenie w zejściu: 14.0% | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Starorobociańska Dolina

Starorobociańska Dolina (1040 m) Polana Trzydniówka (1080 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Kamienną ścieżką szlak wznosi się nieco pod górę.

Czas przejścia: 10 min. | Długość odcinka:0.7 km | Suma podejść:40 m | Śr. nachylenie:5.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.2 km/h

Polana Trzydniówka

Polana Trzydniówka (1080 m) Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej (1148 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Szlak biegnie już całkiem płasko wychodząc na widokową Polanę Chochołowską, wiosną całą w krokusach. Mijamy zabudowania pasterskie, a na sam koniec wznosząc się lekko dochodzimy do schroniska.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:4.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Meta: Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej

Turystykę w Dolinie Chochołowskiej zapoczątkowali pionierzy narciarstwa turystycznego. W 1911 r. u wylotu Doliny Starorobociańskiej powstaje niezagospodarowany schron, a w 1932 r. już na Polanie Chochołowskiej duże schronisko, które pod koniec wojny zostało spalone. Obecne schronisko budowano w latach 1951-1953. Od 1955 r. działa przy schronisku elektrownia wodna. Polana Chochołowska jest jedną z największych i najbardziej malowniczych łąk w Tatrach Zachodnich, szczególnie piękna wiosną, gdy na całej jej przestrzeni kwitną krokusy.

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 25 min. | Długość: 7.7 km | Suma podejść:470 m | Śr. nachylenie:6.1% |Suma zejść:420 m | Śr. nachylenie w zejściu: 5.5% | Śr. prędkość: 3.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980

Długi szlak, ale innego dojścia z dolin nie ma. Na końcu szlaku skrót przed Siklawą (czarny szlak), który stromo, ale szybciej doprowadza do schroniska

Start: Palenica Białczańska

Palenica, jako nazwa geograficzna często występuje w całym obszarze Karpat Zachodnich, a oznacza miejsce, gdzie las lub kosodrzewina zostały wypalone. Dawniej było tu kilka szop górali z Białki, od 1951 r. stoją tu duży wojskowy budynek murowany i późniejsze mniejsze, które najpierw służyły jako strażnica WOP, a obecnie jako ośrodek wypoczynkowy. W 1962 r. urządzono tu parking samochodowy dla udających się do Morskiego Oka. To ostatnie miejsce, do którego można obecnie dojechać samochodem. Dojeżdżają tu również busy z Zakopanego. [ET][TAT]

Palenica Białczańska (990 m) Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Trasa zaczyna się od węzła szlaków znajdującego się powyżej parkingu w Palenicy Białczańskiej. Biegnie cały czas asfaltem. Po drodze punkt widokowy w głąb Doliny Białej Wody zwieńczony Gerlachem.

Czas przejścia: 45 min. | Długość odcinka:3.0 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:4.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 4.0 km/h

Wodogrzmoty Mickiewicza

Wodogrzmot to słowo z gwary podhalańskiej, a oznacza wodospad o dużej masie wody, spadający z hukiem głośnym jak grzmot. Jako nazwa własna Wodogrzmot, a właściwie Wodogrzmiot, termin ten był stosowany do Niżnego Wodogrzmotu w Dolinie Roztoki, czyli do jednego z trzech obecnie zwanych Wodogrzmotami Mickiewicza. A dostały one imię Mickiewicza z okazji sprowadzenia (w 1890 r.) prochów Adama Mickiewicza z Francji do Polski na Wawel. Towarzystwo Tatrzańskie w 1891 nadało Wodogrzmotom nazwę Wodospady Mickiewicza i umieściło tablicę metalową z odpowiednim napisem przy Niżnim Wodogrzmocie. Z biegiem lat utarła się dla tych wodospadów nazwa Wodogrzmoty Mickiewicza. Wodospad, który podziwiamy na szlaku, będąc na moście, to Pośredni Wodogrzmot. Dawniej możliwe było dojście ścieżkami ponad Wyżni Wodogrzmot, a do Niżniego Wodogrzmotu dochodziło się od Roztockiego Schroniska. [ET]

Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m) Rzeżuchy (1429 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Najpierw stromo w górę po kamieniach, następnie już mniej stromo przez las wzdłuż potoku Roztoka. Dochodzimy do polany Nowa Roztoka. Dalej znowu przez las.

Czas przejścia: 1 godz. 10 min. | Długość odcinka:4.0 km | Suma podejść:330 m | Śr. nachylenie:8.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.4 km/h

Rzeżuchy

Rzeżuchy (1429 m) Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1668 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Stromo w górę, a następnie nieco eksponowanym trawersem dochodzimy do schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.

Czas przejścia: 35 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:240 m | Śr. nachylenie:24.0% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.7 km/h

Meta: Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to górne piętro Doliny Roztoki, oddzielone od niej 100 m progiem, z którego spada Siklawa. Dolina ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. W dolinie znajduje się Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Pierwsze schronisko Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało tu w 1876 r., równolegle za schroniskiem w Roztoce. Powstało nad Małym Stawem, najpierw zbudowane w całości z kamienia, potem rozbudowane już w drewnie. W 1911 r. do Doliny Roztoki zeszły potężne lawiny i odcięły drogę do schroniska. Przez kolejne lata zapomniane schronisko było obrabowywane i w 1919 r. jest w kompletnej ruinie. Budowa nowego schroniska rozpoczęła się w 1924 r. i ciągnęła się do roku 1931. Trudność sprawiał transport, bo materiały wynoszono na plecach z Roztoki. Przed wojną schronisko ma 100 miejsc noclegowych. Schronisko przetrwało szczęśliwie wojnę, ale na początku 1945 r. spaliło się doszczętnie. W 1948 r. przystąpiono do budowy piątego już schroniska, które ukończono w 1953 r. Schronisko ma własny generator elektryczny i oczyszczalnię ścieków. [ET] [TAT] [SKP]

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 30 min. | Długość: 8.0 km | Suma podejść:690 m | Śr. nachylenie:8.6% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 3.2 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

Jedyne dojście do schroniska prowadzi obecnie tą ścieżką. Po deszczu i w czasie roztopów bywa zalana.

Start: Wodogrzmoty Mickiewicza

Wodogrzmot to słowo z gwary podhalańskiej, a oznacza wodospad o dużej masie wody, spadający z hukiem głośnym jak grzmot. Jako nazwa własna Wodogrzmot, a właściwie Wodogrzmiot, termin ten był stosowany do Niżnego Wodogrzmotu w Dolinie Roztoki, czyli do jednego z trzech obecnie zwanych Wodogrzmotami Mickiewicza. A dostały one imię Mickiewicza z okazji sprowadzenia (w 1890 r.) prochów Adama Mickiewicza z Francji do Polski na Wawel. Towarzystwo Tatrzańskie w 1891 nadało Wodogrzmotom nazwę Wodospady Mickiewicza i umieściło tablicę metalową z odpowiednim napisem przy Niżnim Wodogrzmocie. Z biegiem lat utarła się dla tych wodospadów nazwa Wodogrzmoty Mickiewicza. Wodospad, który podziwiamy na szlaku, będąc na moście, to Pośredni Wodogrzmot. Dawniej możliwe było dojście ścieżkami ponad Wyżni Wodogrzmot, a do Niżniego Wodogrzmotu dochodziło się od Roztockiego Schroniska. [ET]

Wodogrzmoty Mickiewicza (1120 m) Schronisko PTTK w Roztoce (1031 m)

Czas przejścia: 12 min. | Długość odcinka:1.0 km | Brak podejść |Suma zejść:70 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.0% | Śr. prędkość: 5.0 km/h

Meta: Schronisko PTTK w Roztoce

Schronisko w Roztoce wybudowano w 1876 r., dwa lata po otwarciu pierwszego schroniska w Tatrach, w Morskim Oku. Dzisiaj wydaje się, że jest ono usytuowane z dala od uczęszczanych szlaków, ale wcześniej tak nie było. Droga do Morskiego Oka wiodła właśnie tędy. Schronisko cieszyło się wielkim powodzenie. Bywał tu Stanisław Witkiewicz, Tytus Chałubiński, a Bartuś Obrochta grywał, a przez kilka lat nawet był gospodarzem schroniska. [SKP]
To niezwykłe schronisko trzykrotnie zwyciężyło w rankingu pisma "n.p.m.", ostatnio w 2019 r.

RAZEM - Czas przejścia:0 godz. 12 min. | Długość: 1.0 km | Suma podejść:0 m | Śr. nachylenie:0.0% |Suma zejść:70 m | Śr. nachylenie w zejściu: 7.0% | Śr. prędkość: 5.0 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973

szlak do Schr.Murowaniec na Gąsienicowej

Start: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m) Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wraz ze szlakiem żółtym prowadzącym na Kasprowy Wierch idziemy pierwsze 150 metrów, po czy skręcamy w lewo. Kamienna ścieżka wznosząc się lekko trawersuje zbocze Małego Kościelca. W zimie przejście to zagrożone jest lawinami. W połowie trasy, z lewej strony, u podnóża zbocza Małego Kościelca, widoczny jest obelisk poświęcony Mieczysławowi Karłowiczowi, który zginął w tym miejscu w lawinie. Pod koniec szlak wznosi się stromiej wchodząc na morenę czołową zamykającą Czarny Staw.

Czas przejścia: 30 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:120 m | Śr. nachylenie:6.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Czarny Staw Gąsienicowy

Czarny Staw Gąsienicowy zwany także Czarnym Stawem pod Kościelcem to największy z Gąsienicowych Stawów, a piąte co do powierzchni jezioro w Tatrach. Wymiary: 665 na 425 m. Czarny Staw jest jednym z kilku jezior tatrzańskich, w którym żyją ryby – pstrągi, które zostały tutaj jednak wpuszczone sztucznie, w 1881 roku. Przy północno-wschodnim brzegu jeziora znajduje się niewielka wysepka, na której w 1909 roku projektowano utworzenie mauzoleum Juliusza Słowackiego, choć wieszcz nigdy w Tatrach nie był. Nazwa stawu pochodzi od ciemnej barwy jego wód, wywołanej przez żyjące tam sinice. [ET] [TAT]

Czarny Staw Gąsienicowy (1624 m) Skrajny Granat (2226 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Kamienną ścieżką, szlakiem niebieskim obchodzimy z lewej strony Czarny Staw Gąsienicowy. W połowie stawu pojawia się rozdroże, na którym żółty szlak na Skrajny Granat skręca w lewo, opuszczając ścieżkę obchodzącą staw. Podchodzimy ścieżką wśród kosodrzewiny, następnie przez rumowisko skalne. Trawersujemy szeroki żleb, dochodzimy do skał, gdzie spotykamy łańcuchy i klamry. Na końcu piarżyskiem dochodzimy do szczytu.

Czas przejścia: 1 godz. 35 min. | Długość odcinka:2.2 km | Suma podejść:600 m | Śr. nachylenie:27.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.4 km/h

Meta: Skrajny Granat

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 05 min. | Długość: 4.0 km | Suma podejść:720 m | Śr. nachylenie:18.0% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 1.9 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994

Przejście przez Dolinę Starej Roboty na najwyższy szczyt polskich Tatr Zachodnich

Start: Starorobociańska Dolina

Starorobociańska Dolina (1040 m) Starorobociańska Rówień (0 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Szlak prowadzi przez Dolinę Starorobociańską, której nazwa pochodzi od słów "stara robota", a dotyczy jednej z najstarszych kopalń w Tatrach. Początkowo łagodnie lasem razem ze szlakiem żółtym prowadzącym na Iwaniacką Przełęcz. Szlaki rozdzielają się wkrótce na Polanie Iwanówce. Dalej lasem do Starobociańskiej Polany.

Czas przejścia: 2 godz. 00 min. | Długość odcinka:5.0 km | Suma podejść:770 m | Śr. nachylenie:15.4% |Suma zejść:1040 m | Śr. nachylenie w zejściu: 20.8% | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Starorobociańska Rówień

1340

Starorobociańska Rówień (0 m) Siwa Przełęcz (1812 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Po opuszczeniu Starobociańskiej Polany, szlak wkrótce wchodzi w piętro kosodrzewiny. Teraz bardziej stromo wzdłuż Żlebu pod Pyszną, a następnie nieco łagodniej wyprowadzając na Siwą Przełęcz.

Czas przejścia: 2 godz. 00 min. | Długość odcinka:5.0 km | Suma podejść:770 m | Śr. nachylenie:15.4% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.5 km/h

Siwa Przełęcz

Siwa Przełęcz (1812 m) Siwy Zwornik (1965 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Grzbietem w górę do Liliowego Karbu.

Czas przejścia: 55 min. | Długość odcinka:1.5 km | Suma podejść:130 m | Śr. nachylenie:8.7% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.6 km/h

Siwy Zwornik

Siwy Zwornik (1965 m) Starorobociański Wierch (2176 m)

3 - szlak dość trudny (wymaga użycia rąk dla równowagi, bywają łańcuchy)

Ścieżka wznosi się nad opadającym na północ urwiskiem, a podłoże jest dość kruche. Należy zachować dużą ostrożność.

Czas przejścia: 40 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:220 m | Śr. nachylenie:22.0% |Suma zejść:20 m | Śr. nachylenie w zejściu: 2.0% | Śr. prędkość: 1.5 km/h

Meta: Starorobociański Wierch

RAZEM - Czas przejścia:5 godz. 35 min. | Długość: 12.5 km | Suma podejść:1890 m | Śr. nachylenie:15.1% |Suma zejść:1060 m | Śr. nachylenie w zejściu: 8.5% | Śr. prędkość: 2.2 km/h

ten szlak to już nie żarty, to skalna wspinaczka.

Start: Kasprowy

Kasprowy Wierch sławę zawdzięcza kolejce gondolowej, a sama kolejka jest sławna z długich kolejek przed kasą.

Kasprowy Wierch (1985 m) Przełęcz Liliowe (1952 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Wygodną ścieżką ze szczytu głównym grzbietem Tatr, lekko w dół do Suchej Przełęczy. Lekko w górę na Beskid, a następnie już skałkami schodzimy na przełęcz.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.3 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:5.4% |Suma zejść:110 m | Śr. nachylenie w zejściu: 8.5% | Śr. prędkość: 3.1 km/h

Przełęcz Liliowe

Przełęcz Liliowe (1952 m) Świnicka Przełęcz (2050 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Szlak biegnie główną granią Tatr roztaczając wspaniałe widoki na Dolinę Gąsienicową i Słowackie Tatry. Szlak wiedzie w kierunku Świnicy. Najpierw wchodzi na Skrajną Turnię, następnie schodzi lekko w dół, trawersując od północy poniżej szczytu Pośredniej Turni.

Czas przejścia: 25 min. | Długość odcinka:1.0 km | Suma podejść:150 m | Śr. nachylenie:15.0% |Suma zejść:50 m | Śr. nachylenie w zejściu: 5.0% | Śr. prędkość: 2.4 km/h

Świnicka Przełęcz

Świnicka Przełęcz (2050 m) Świnica (2301 m)

4 - szlak trudny (miejscami ekspozycja i wspinaczka)

Szlak prowadzi po granitowych skałach. Prowadzi stromo w górę, najpierw kamiennymi schodkami, później bardzo często po skałach ubezpieczonych łańcuchami. Trudnym miejscem jest trawers Żlebu Blatona. Przejście ubezpieczone jest łańcuchem, ale żleb kończy się stromym urwiskiem. Pod koniec szlaku dochodzi się do rozstaju szlaku, gdzie dalej na wschód prowadzi szlak na Zawrat, a wejście na szczyt Świnicy prowadzi w lewo po głazach i skałach.

Czas przejścia: 50 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:20.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.4 km/h

Meta: Świnica

Świnica jest wspaniałym punktem widokowym. Niesympatyczna nazwa tej pięknej góry wzięła się prawdopodobie z podobieństwa całego masywu (od Skrajnej Turni do Niebieskiej Turni) do świni (por.Wikipedia).

RAZEM - Czas przejścia:1 godz. 40 min. | Długość: 3.5 km | Suma podejść:470 m | Śr. nachylenie:13.4% |Suma zejść:160 m | Śr. nachylenie w zejściu: 4.6% | Śr. prędkość: 2.1 km/h

szlak z Gąsienicowej przez Świnicką Przełęcz

Start: Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej

Hala Gąsienicowa znajduje się w Dolinie Gąsienicowej, a ta zajmuje górne piętro największej doliny Tatr Wysokich - Doliny Suchej Wody. Zachwycająca jest panorama szczytów otaczających halę, atrakcją są jeziora polodowcowe - Gąsienicowe Stawy, których jest aż 21. Nazwę hala wzięła od Gąsieniców z Zakopanego, którzy już w XVII w. wypasali tu owce. Pierwsze schronisko na Hali Gąsienicowej stanowiły dwa szałasy, które Towarzystwo Tatrzańskie wykupiło w 1890 r. od górali. Obecny "Murowaniec" wybudowano w latach 1921 - 1925. W budowie schroniska uczestniczyło wojsko, granitowe głazy dowożono kolejką wąskotorową spod Kościelca. Ceremonii otwarcia dokonał w dniu 12 lipca 1925 r. prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Stanisław Wojciechowski. Schronisko szczęśliwie przetrwało wojnę. W latach 1950-51 dobudowano zachodnie skrzydło, gdzie obecnie znajduje się jadalnia. W grudniu 1963 r. wybuchł pożar, schronisko spaliło się częściowo, ale dzięki pomocy wojska i turystów już w kwietniu następnego roku zostało odbudowane. [ET] [SKP]

Schronisko PTTK na Hali Gąsienicowej (1500 m) Dwoiśniak (1608 m)

1 - szlak łatwy (buty trekingowe nie są konieczne)

Nieznacznie wznosząc się, szlak prowadzi przez kosodrzewinę do rozstaju szlaków w okolicy stawku Dwoiśniak.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:100 m | Śr. nachylenie:8.3% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Dwoiśniak

Dwoiśniak to zbiorowa nazwa dwóch malutkich stawków leżących tuż na wschód od miejsca, gdzie rozchodzą się szlaki na Kasprowy Wierch (żółty) i do Zielonego Stawu (czarny). W stawie żyje ciekawa fauna, wśród której są gatunki nigdzie indziej w Polsce nie spotykane (m.in. widłonóg Diaptomus tatricus). [ET]

Dwoiśniak (1608 m) Zielony Staw Gąsienicowy (1672 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Łagodnie w górę kamiennym chodnikiem wśród jezior Doliny Gąsienicowej, a wśród nich największy w tej części doliny - Zielony Staw Gąsienicowy.

Czas przejścia: 20 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:70 m | Śr. nachylenie:5.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 3.6 km/h

Zielony Staw Gąsienicowy

Zielony Staw Gąsienicowy lub po prostu Zielony Staw to największe jezioro w Zielonej Dolinie Gąsienicowej. Wymiary: 275 na 238 m, głęb. 15,1 m. W 1949 r. staw ten został sztucznie zarybiony, ale wyginęły prawie wszystkie pstrągi. Woda ma niespotykaną w Tatrach barwę jasnej zieleni, jest bardzo czysta. Górale nazywali to jezioro również Suczym Stawem i opowiadali, że nazwa pochodzi stąd, iż juhasi utopili w nim złą sukę. [ET] [TAT]

Zielony Staw Gąsienicowy (1672 m) Świnicka Przełęcz (2050 m)

2 - szlak nieco trudny (konieczne buty trekingowe)

Najpierw umiarkowanie stromo kamienny chodnik wznosi się wśród kosodrzewiny i traw. Następnie wchodzi w rumowisko skalne, którym już bardziej stromo prowadzi zboczami Pośredniej Turni na przełęcz. Wczesnym latem, gdy w miejscach tych zalegają płaty śniegu, szlak staje się bardzo niebezpieczny.

Czas przejścia: 50 min. | Długość odcinka:1.8 km | Suma podejść:380 m | Śr. nachylenie:21.1% | Brak zejść | Śr. prędkość: 2.2 km/h

Świnicka Przełęcz

Świnicka Przełęcz (2050 m) Świnica (2301 m)

4 - szlak trudny (miejscami ekspozycja i wspinaczka)

Szlak prowadzi po granitowych skałach. Prowadzi stromo w górę, najpierw kamiennymi schodkami, później bardzo często po skałach ubezpieczonych łańcuchami. Trudnym miejscem jest trawers Żlebu Blatona. Przejście ubezpieczone jest łańcuchem, ale żleb kończy się stromym urwiskiem. Pod koniec szlaku dochodzi się do rozstaju szlaku, gdzie dalej na wschód prowadzi szlak na Zawrat, a wejście na szczyt Świnicy prowadzi w lewo po głazach i skałach.

Czas przejścia: 50 min. | Długość odcinka:1.2 km | Suma podejść:250 m | Śr. nachylenie:20.8% | Brak zejść | Śr. prędkość: 1.4 km/h

Meta: Świnica

Świnica jest wspaniałym punktem widokowym. Niesympatyczna nazwa tej pięknej góry wzięła się prawdopodobie z podobieństwa całego masywu (od Skrajnej Turni do Niebieskiej Turni) do świni (por.Wikipedia).

RAZEM - Czas przejścia:2 godz. 20 min. | Długość: 5.4 km | Suma podejść:800 m | Śr. nachylenie:14.8% |Suma zejść:0 m | Śr. nachylenie w zejściu: 0.0% | Śr. prędkość: 2.3 km/h

Literatura:
[ET] Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy, WSiT Warszawa 1973
[SKP] Schroniska PTTK w Karpatach Polskich, Edward Moskała, PTTK, Warszawa-Kraków 1980
[TAT] Tatry - Przewodnik turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, Józef Nyka, Trawers, Warszawa 1994