Na Równicę i Trzy Kopce z Ustronia

Autor: ziaro

Opracowano: 2012-06-01 18:29:15

Była, środa 30 maja, dwa dni przed dniem dziecka. Wraz z moim towarzyszem postanowiliśmy wybrać się na Równicę. Generalnie to była jego propozycja. Oczywiście była też druga opcja. Trasa z Wapienicy na Szyndzielnię oraz Klimczok i powrót do Wapienicy przez Błatnią. Padło jednak na trasę z Ustronia na Równicę aż do Trzech Kopców Wiślańskich a stamtąd do Wisły. Do ustronia dostaliśmy się samochodem. Ta opcja jakoś zdecydowanie wygrała z pociągiem. Po przyjeździe i paru minutach poszukiwania miejsca parkingowego stanęliśmy przy dworcu PKP w Ustroniu. Miejsce wybraliśmy dlatego, bo było bezpłatne. Ruszyliśmy czerwonym szlakiem w kierunku Równicy. Po jakiś dwóch kilometrach zeszliśmy z asfaltu i wyszliśmy z zabudowań Ustronia. Dookoła nas był tylko las, śpiewające ptaki oraz szlak, który z łagodnego stawał się coraz cięższy. Powoli poruszaliśmy się do przodu, co jakiś czas robiąc krótkie przerwy. Jedną z dłuższych zrobiliśmy przy Kamieniu Ewangelików, gdzie są ławeczki i można usiąść. Przy kamieniu tym, w kresie kontrreformacji, spotykali się ewangelicy ze Śląska Cieszyńskiego i odprawiali tajne nabożeństwa. Po około 15 minutach wynurzyliśmy się z lasku koło zabudować schroniska PTTK na Równicy. W schronisku wypiliśmy po herbatce z cytryną, zjedliśmy po ciastku oraz rogaliku kupionego na miejscu. Rogalik był bardzo dobry, świeży. To są właśnie plusy asfaltowej drogi do schroniska. O 11:45 wyruszyliśmy w dalszą drogę. Odcinek bardzo przyjemny. Początkowo pod górkę, a później około 30 minut po w miarę płaskim terenie. Po tym odcinku szlak mocno poszedł w dół na Przełęcz Beskidek. Wiedzieliśmy też z mapy, że po przełęczy będzie wejście na Orłową co zmusi nas do wysiłku. Przewyższenie około 200 metrów pokonaliśmy w jakiś kwadrans. Przy znaczniku Orłowa zrobiliśmy sobie zdjęcia na pamiątkę. Niektórzy nawet podtrzymują słup na zdjęciu. Z Orłowej musieliśmy zejść do Zakrzoska. Po naszej prawej stronie cały czas było widać piękny szczyt z wieżą widokową na Wielkiej Czantorii. Po zejściu na Zakrzosek z kierunkowskazu wyczytaliśmy, że mamy 30 minut na Trzy Kopce. Rzeczywistość była inna. Dość wyczerpujące wejście zajęło nam około 45 minut. Po dotarciu na szczyt padło hasło: „Idziemy coś zjeść do Telesforówki.” Od szczytu do prywatnego schroniska jest około 300 metrów po płaskim, więc bez żadnych problemów tam dotarliśmy. Napiliśmy się herbaty z cytryną, zjedliśmy prowiant. Wziąłem też pieczątkę do książeczki. O dziwo pieczątka miała taki sam wzór jak byłem w tym schronisku w 1998 roku. Czas tutaj jakby się zatrzymał. Po chwili odpoczynku nadszedł czas by się zebrać i żółtym szlakiem zejść do Wisły. Początkowo droga leśna, bardzo przyjemna po chwili zamieniła się w asfaltową. Szlak prowadzi na deptak w Wiśle, a potem na dworzec PKP. Po sprawdzeniu rozkładu jazdy okazało się, że przez najbliższy czas pociągu nie będzie, a musieliśmy wrócić do Ustronia po nasz samochód. Niedaleko PKP znajduje się dworzec PKS. Pomiędzy tymi dwoma punktami znajduje się piękny dworek Habsburgów, w którym znajduje się restauracja oraz wiślański oddział PTTK. Dworzec PKS nie powala na kolana, ale po paru minutach przyjechał autobus do Raciborza, który na nasze szczęście zatrzymywał się w centrum Ustronia. Parę minut jazdy, mały spacer i byliśmy już przy samochodzie. Załadowaliśmy wszystko do samochodu i ruszyliśmy w drogę powrotną do domu.

http://galeria.ziaro.pl/thumbnails.php?album=35