Szybki wypad na Baranią

Autor: RobertB.

Opracowano: 2012-07-30 12:08:56

No i stało się! Nadszedł długo wyczekiwany przeze mnie moment, jedziemy w góry, fakt, że nie na Babią Górę ana Baranią, ale w końcu to na "b" i to na "b" ))). Skok do auta i już po trzech godzinach wysiadamy w Wiśle Czarne. Jest godzina 17, czas ruszać, wreszcie po dwóch latach znowu wciągnę w płuca górskie powietrze i poczuję wokół siebie atmosferę gór. W końcu w górach jest wszystko co kocham - no prawie wszystko ))). Idziemy, czarny szlak asfaltową drogą lekko pod górę wzdłuż Czarnej Wisełki. W pewnym momencie Bożena stwierdziła, że buty są za ciężkie i lepiej jej się chodzi boso, musi więc ściągnąć buty! To zapoczątkowało bieg wydarzeń: - o jak przyjemnie, - jaki ciepły asfalt, - jaki piękny potok, - te kamienie pasują na stopnie do domu, - jaka cudowna woda, - a jaka zimna, - te kamienie są śliskie, srrrruuuuu!, - aaaaa jaka zimna woda!, - a jaka jestem mokra )))) Na szczęście zza chmur wyszło słońce i zaczęło robić się coraz cieplej. "Nic to!" jak mawiał Wołodyjowski do Basi. Podziwiając otaczającą nas przyrodę i rozmawiając o czymże jak nie o koniach ))), dochodzimy do czerwonego szlaku, który kieruje nas na stok w kierunki schroniska Przysłop. Buty na nogi i ten ślad mokrego "serca" na asfalcie... Idziemy pod górę coraz wyżej i wyżej ( jeśli można tu mówić w ogóle o wysokości), czas upływa na rozmowie i podziwianiu dawno nie oglądanych miejsc. Wreszcie do chodzimy do Izby Przyrodniczej i wyłania się przed nami schronisko. Jeśli ktoś miałby nadzieję zobaczyć typowo górskie schronisko, to niestety spotka go dość duże rozczarowanie - typowo "gierkowski" trzypiętrowy budynek. Cóż, jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Wchodzimy na kawę i przy okazji kupujemy nową płytę "W górach jest wszystko co kocham" i po pół godzinnym postoju ruszamy dalej w kierunki Baraniej Góry. Droga przebiega spokojnie pośród licznych jagodowych krzaków. Wreszcie dochodzimy do ostatnie prostej, widać już wieżę widokową i..., rzeczywiście dawno mnie tu nie było - ostatnim razem wszędzie na stokach rosły drzewa, teraz na wschodnim stoku ich nie ma! Ale za to jaka panorama ))). Wchodzimy na wieże skąd rozciąga się dzisiaj niesamowity widok - wokół góry, góry i powoli zachodzące słońce - warto było! W oddali widać Królową Beskidów - Babią Górę, ech... Pora wracać i snuć następne plany. Po drodze w otaczającej nasz szarówce długie rozmowy i widok spadającej gwiazdy - bezcenne. Wreszcie dochodzimy do parkingu gdzie zostało auto, jest 22:30, jeszcze tylko trzy godziny do domu, ale warto było!